Wijziging van de Participatiewet in verband met het wijzigen van de bepalingen omtrent de ontzorging van asielstatushouders

Reactie

Vraag1

Werkzaak ziet de verruiming van artikel 56a Pw als een welkome toevoeging voor statushouders die zelf, of eerder dan zes maanden, in staat zijn om de regie over hun financiën te voeren. Het werkt averechts om vaste lasten door te betalen als mensen dat zelf kunnen. Enerzijds is het een inbreuk op hun zelfwaarde, anderzijds kan het leiden tot frustratie. Dit werkt niet bevorderend voor de inburgering en participatie. Bovendien zorgt het stopzetten van het doorbetalen van de vaste lasten óók voor verwarring, omdat alle betalingen opnieuw geregeld moeten worden door de inburgeraar.

Daarnaast past de verruiming beter bij de dagelijkse uitvoeringspraktijk, omdat het niet haalbaar is om alle vaste lasten van uitsluitend de Pw-uitkering door te betalen. Eigenlijk zou je dan over het hele inkomen van een inburgeraar moeten beschikken, maar zo’n aanpak leidt niet tot financiële zelfredzaamheid. Ook loopt de betaling van de uitkering niet synchroon met de data waarop de huur, gas-water-licht enz. betaald moeten worden. De uitvoeringskosten zijn daarnaast hoog, omdat er gedurende de periode van ontzorging ook nog wel eens bedragen veranderen. Kortom, het financieel ontzorgen kan zich al met al beter richten op goede begeleiding en instructie dan op het overnemen van de betalingen.