Wetsvoorstel tot wijziging van artikel 62 Geneesmiddelenwet

Reactie

Vraag1

Bij persoonlijk contact is er interactie en non-verbale communicatie waar de drogisterijmedewerkers op getraind worden. Risicogroepen worden bewust gemaakt dat sommige zelfzorggeneesmiddelen niet geschikt zijn en/of risico's hebben bij het gebruik. Een keuze op een tablet om geen advies te willen of aan te geven dat men bekend is met het gebruik is laagdrempelig, de risico's die hier aan ten gevolg liggen zijn hoog. In de winkel kan worden ingespeeld op twijfel, waardoor risico's veel beter kunnen worden ondervangen. Terugkerende klanten worden herkend, waardoor verkeerd of overmatig gebruik kan worden voorkomen. Persoonlijk contact en advies is hierbij cruciaal. In de winkel worden jaarlijks miljoenen adviezen gegeven over zelfzorggeneesmiddelen. Hoe kan 1 (assistent-)drogist op 20 winkels al deze adviezen geven? Als een klant in een telefonische wachtrij komt, haakt deze eerder af. Vervolgens is er geen extra controle bij de kassa in de supermarkt en dergelijke of de klant bekend is met het gebruik en/of nog advies wenst. Daarbij is door de telefoon geen inschatting mogelijk of de klant tot een risicogroep behoort (denk aan zwangerschap, ouderen, etc.) en is er ook geen herkenning van een terugkerende klant.