Wijziging Postwet 2009

Reactie

Vraag1

L.S.

Middels dezen wil ik mijn zorg uitspreken over de door de Staatssecretaris voorgenomen wijzigingen in de Postwet. Effectief ontlast dit wetsvoorstel de postbedrijven van de verplichting poststukken daadwerkelijk op het adres van de ontvanger te bezorgen, en verschuift deze verplichting naar de consument. Door het expliciet noemen van opties zoals "digitaal ontvangen van fysieke post [...] een mobiel afhaalpunt in de wijk." geeft de Staatssecretaris duidelijk te kennen dat het principe dat een postbedrijf post daadwerkelijk bij de ontvanger bezorgt komt te vervallen. Deze voorbeelden kunnen inderdaad de kosten aan de zijde van het postbedrijf beperken, maar alleen omdat de kosten verschoven worden naar de ontvanger, en niet anders dan ten koste van de door de Staatssecretaris benoemde andere doelstellingen, specifiek het beschermen van de groep werknemers met afstand tot de arbeidsmarkt. Het niet langer verplicht zijn poststukken op het adres af te leveren betekent dat het aan de ontvanger zal zijn te zorgen dat hij/zij het stuk ontvangt. De tijd en energie en eventuele reiskosten die daarvoor door de consument gemaakt moeten worden zijn niets anders dan een afwenteling van de kosten die het postbedrijf nu maakt ter aflevering van poststukken op de ontvanger. Dit heeft onder anderen tot gevolg dat minder bezorgers nodig zijn, een groep waarvan een groot deel zeer moeilijk ander werk zal kunnen vinden.

Bovendien brengt de mogelijkheid fysieke post digitaal te ontvangen veiligheidsrisico's met zich mee. Juist omdat het versturen van fysieke post duurder is dan elektronische communicatie is het karakter van datgene wat nog wel fysiek verzonden wordt veranderd. Die zaken die nog wel via fysieke post worden afgehandeld zijn inherent van hogere waarde dan datgene wat elektronisch verzonden wordt, en bepaalde sectoren zijn in hogere mate afhankelijk van fysieke post (denk daarbij o.a. aan de advocatuur). Het is precies datgene wat nog wel fysiek verzonden wordt wat het meest kwetsbaar is, en dus de meeste bescherming verdient. Dat de veiligheid van elektronische communicatie en opslag nogal eens te wensen overlaat moge duidelijk zijn, de moeite en kosten die iemand met kwade intenties zich zou moeten getroosten om zich toegang tot de inhoud van een brief te verschaffen zijn echter zoveel hoger dat communiceren per post de privacy beter waarborgt dan elektronische communicatie (en dus ook digitale verstrekking van fysiek verzonden post).