Aanvullende raadpleging Balanced Approach Schiphol

Reactie

Vraag1

De stapsgewijze invoering van maatregelen zoals voorgesteld gaat veel te snel. Luchtvaartmaatschappijen zijn al bezig met vlootvernieuwing (als belangrijkste maatregel tegen geluidsoverlast) en dat heeft tijd nodig.
Alle maatregelen die te maken hebben met nieuwere/stillere vliegtuigen in de nacht hebben voor de luchtvaartmaatschappijen die Schiphol als basis hebben een zeer negatieve impact. Voor hen is het niet mogelijk om te kiezen welke vliegtuigen op Schiphol worden ingezet. Dit geldt ook voor het duurder maken van lawaaiige vliegtuigen. De impact zal dus beperkt zijn.
Het overdag sluiten van twee banen dient geen enkel doel. Omwonenden hebben daar ook niet om gevraagd. Slots op andere momenten uitgegeven gaat niet altijd of verplaatst het probleem. Historische slots intrekken zal tot tegenmaatregelen uit het buitenland leiden. Dit zal met name KLM hard raken.
Krimp is geen doel op zich. Het doel is geluidsreductie en de sector heeft daarvoor een gedegen plan neergelegd. Hierbij worden de doelen ruimschoots gehaald.
Er is geen recht evenredig verband tussen aantal vluchten op jaarbasis en geluidsoverlast. Zelfs in tijden met minder vluchten dan in 2019 waren er meer klachten.
Het verminderen van het totaal aantal vluchten zal vooral een negatieve impact hebben op KLM en Transavia. De vrijheid van ondernemen wordt daarmee ernstig belemmerd. Andere hubs gaan er met de buit vandoor. De vraag naar vliegen blijft onverminderd groot en groeit alleen maar. Door het aanbod te beperken, zal de vraag niet dalen. Bovendien heeft Schiphol als hub een aanzuigende werking voor veel bedrijvigheid. De economie en werkgelegenheid staan op het spel als er gesneden gaat worden. Schiphol is geen hub van betekenis zonder een sterke KLM.
Het verminderen van het aantal vluchten in de nacht en later evt. een nachtsluiting zal Transavia de das omdoen. Zij zijn afhankelijk van nachtslots om een efficiënte dienstregeling te kunnen uitvoeren. Ook dan zullen buitenlandse maatschappijen de lachende derde zijn. Het is onbegrijpelijk dat de overheid willens en wetens Nederlandse bedrijven het moeilijk wil maken.
Ik ben bang dat te veel waarde wordt gehecht aan modellen die aangeven hoeveel (of hoe weinig) effect verschillende maatregelen hebben. Overlast is gebaseerd op emotie en niet op wiskundige formules. Voor je het weet ga je te ver en dan is het te laat om het terug te draaien. Zeker als een model in wetgeving is verankerd.