aanvulling spreekrecht van slachtoffers

Reactie

Vraag1

Ik vind dat het slachtoffer in een strafproces niets te zoeken heeft. Als het goed is komt het slachtoffer reeds aan het woord via de aangifte, vervolgens via het zgn. "relaas" van de verbalisanten een tweede keer, en dan ook nog eens als getuige. Dat lijkt mij voldoende. Bovendien is er het gevaar van valse aangiftes van slachtoffers, in het bijzonder in het geval van kindermisbruik, pedofilie en verkrachtingszaken. In die gevallen is het spreekrecht extra gevaarlijk voor de verdachte, aangezien het slachtoffer tot nu toe niet beeedigd werd. M.a.w: het slachtoffer kan ongestraft liegen over het gebeurde [of niet gebeurde, maar hetgeen het slachtoffer had verzonnen], zonder dat de verdediging daar iets tegen kan doen. Nu schijnt dit anders te zijn in dit wetsvoorstel, maar het lijkt mij een onuitvoerbare toestand. Moet een slachtoffer dat onder het spreekrecht liegt volgens de verdediging vervolgens beeedigd worden als getuige om ondervraagd te worden over hetgeen hij/zij zojuist heeft gezegd of voorgelezen [want dat gebeurd meestal zo]? Met een onvermijdelijke herhaling van zetten ten gevolge? Het lijkt mij uiterst ondoelmatig, frustrerend [ook voor het slachtoffer] en een verkwisting van tijd. Dit in een tijdperk waarin de gerechtelijke procedures onder bezuiningsdrang eigenlijk alsmaar worden vereenvoudigd. Daar staat dit voorstel haaks op. Kortom, het is niet van deze tijd, zal zorgen voor een gecompliceerder strafproces en is gevaarlijk voor zowel de verdachte als het slachtoffer [herbeleving als het slachtoffer naar aanleiding van zijn/haar spreekrecht beedigd wordt -hetgeen de norm zal worden]. Schaf het spreekrecht gewoon helemaal af en laat het slachtoffer als getuige aan het woord komen: dat moet voldoende zijn. Het slachtoffer kan altijd nog een civiele procedure starten tegen de verdachte indien deze veroordeeld wordt en het slachtoffer daar werkelijk nog behoefte aan mocht hebben.