Afschaffing van de tegemoetkoming voor arbeidsongeschikten

Reactie

Vraag1

, omdat ik zowel fysieke als psychische klachten heb, waarbij de kans op verbetering helaas minimaal is. Ik maak me grote zorgen over de voorgenomen afschaffing van de tegemoetkoming voor arbeidsongeschikten, ook al wordt die deels gecompenseerd door een verlaging van het eigen risico. Mensen met chronische aandoeningen (psychisch én fysiek) die niet of nauwelijks kunnen herstellen, kunnen hierdoor in de knel komen.
1. Hogere financiële en emotionele druk
Zonder specifieke tegemoetkoming blijven de structurele meerkosten (denk aan therapie, hulpmiddelen, medicatie) volledig bij de betrokkene. Dit vergroot de stress en kan psychische klachten verergeren.
2. Geen uitzicht op verbetering
Voor wie een levenslange aandoening heeft, is het extra zwaar als financiële compensatie verdwijnt. Het kan leiden tot verergering van klachten, afstand tot de arbeidsmarkt en sociale isolatie.
3. Te algemene oplossing
Een verlaging van het eigen risico is vooral nuttig bij incidentele zorgkosten. Bij chronische en complexe aandoeningen zijn de kosten structureel en vaak niet (volledig) gedekt door de basisverzekering. Dat treft deze groep onevenredig hard.
4. Noodzaak tot maatwerk
Voor mensen zonder (veel) kans op herstel zijn intensieve en soms dure vormen van zorg onontkoombaar. Maatwerkregelingen, aanvullende subsidies of een fonds voor chronisch zieken (inclusief psychische aandoeningen) kunnen helpen om noodzakelijke zorg en ondersteuning te garanderen.

Conclusie
Voor mensen met zowel fysieke als psychische aandoeningen die blijvend zijn, is het wegvallen van de tegemoetkoming een grote zorg. Ik vraag u dringend deze doelgroep niet te vergeten. Zonder passende, gerichte compensatie blijven zij in financiële onzekerheid, met nadelige gevolgen voor hun gezondheid en die van hun naasten.

Bijlage