Afschaffing van de tegemoetkoming voor arbeidsongeschikten

Reactie

Vraag1

Doordat ik chronisch ziek ben, ben ik volledig afgekeurd. Ik kan niet meer werken, nu niet en in de toekomst niet. Hierdoor ontvang ik een uitkering. Ik ben hier dankbaar voor, maar onderaan de streep heb ik minder inkomen dan wanneer ik nog had kunnen werken en ik heb ook geen vooruitzichten op salarisverhogingen. Ik heb een progressieve ziekte, een bindweefselziekte. Aangezien deze ziekte je hele lichaam aantast (bindweefsel zit in je hele lichaam), heb ik veel zorg nodig. Hierdoor ben ik reeds genoodzaakt mij tot het maximale te verzekeren. Maandelijks een rib uit mijn lijf, maar zorg zelf betalen is onmogelijk… Doordat de vergoedingen vanuit de zorgverzekering én WMO fors afgenomen tot zelfs volledig verdwenen zijn, zijn de kosten die ik zelf moet maken voor medicijnen, zorg, hulpmiddelen en taxivervoer naar zorginstellingen enorm gestegen. Tot abnormale hoogte. Onbetaalbaar, want voor een fulltime wekend persoon zouden deze kosten al (te) hoog zijn! Wat betekent dat ik mijzelf zorg en hulpmiddelen moet ontzeggen omdat ik ze simpelweg niet kan betalen… En dat in welvarend Nederland… Dan heb ik het nog niet over de hogere kosten voor boodschappen dan van een gemiddeld persoon in verband met de dieetvoeding die ik moet kopen.
De tegemoetkoming is een kleine pleister op een grote wonde, maar het ís ten minste een pleister. Door deze pleister te ontzeggen kunnen we als chronisch zieke doodbloeden, als het aan de politiek ligt. Politiek Nederland, hoe durft u uw eigen volk dood te laten bloeden, hen die ene pleister op een grote wonde te ontnemen? Wat voor mensonterend gedrag is dit? U mishandeld en discrimineert hiermee een zeer kwetsbare doelgroep!