AMvB Dierwaardige Veehouderij

Reactie

Vraag1

Stel je even voor: jij zit je hele leven opgesloten op één vierkante meter. Je ziet geen zonlicht, je voelt geen wind op je huid, je kunt je niet omdraaien. Je leeft, maar alleen in de meest technische zin van het woord. Je wórdt in leven gehouden.

Dat is de realiteit die we deze dieren opleggen.

Een varken wíl wroeten. Het zit in zijn natuur. Maar in dit voorstel sluiten we hem op in een hok zo klein, dat hij zich niet eens fatsoenlijk kan omdraaien. Zijn hele leven lang. Een koe hoort te grazen in de wei, haar kalf aan haar zijde. Maar hier? Ze staat op beton. Haar kalf wordt direct bij haar weggehaald, moederziel alleen in een krap hok. En kippen, die niets liever doen dan een stofbad nemen – ze zitten opgesloten in kooien, nog tot 2035. Alsof hun welzijn pas dan iets waard is.

En u… als u dit steunt, kijkt u dan écht nog in de spiegel met een gerust hart? Kunt u werkelijk zeggen: “Ik wist het, en ik vond het goed genoeg zo”?

We kunnen dit niet blijven afdoen als “de praktijk”, of “efficiëntie”, of “de sector moet ook door”. Dieren zijn levende wezens, geen machines. En wie deze plannen verdedigt, kiest er bewust voor om weg te kijken van het lijden. Dan is het niet meer onwetendheid – dan is het onverschilligheid. Of erger: gemakzucht verpakt als beleid.

Dit is niet dierwaardig. Dit is niet menswaardig.

Ik roep u op – nee, ik daag u uit – om verantwoordelijkheid te nemen. Trek deze plannen in. En kom met een voorstel waarin we onze medeverantwoordelijkheid erkennen, en eindelijk kiezen voor respect, mededogen en rechtvaardigheid.