AMvB reële prijzen Jeugdwet

Reactie

Vraag1

Het is zeer wenselijk dat er een AMvB komt. De AMvB is echter wel heel algemeen geformuleerd. Doet nog geen recht aan verschillende hulpvormen en verschillen tussen aanbieders. Het zou bijvoorbeeld zeer wenselijk zijn als er een definitie komt van een systeemaanbieder, welke eisen hieraan worden gesteld, zodat er een duidelijke basis is voor bijvoorbeeld tariefdifferentiatie.
Gemeenten geven op dit moment nog onvoldoende inzicht in welke elementen zij daadwerkelijk inkopen, waardoor afspraken en verwachtingen interpretatie afhankelijk worden. En vaak wordt er dan meer verwacht van aanbieders dan waarvoor feitelijk wordt betaald.
Er zijn geen regels voor het toepassen van indexatie of de bijstellingen die worden gedaan, waardoor het per gemeente kan verschillen wat de indexatie is. Dit geeft onzekerheid en maakt in veel gevallen dat zorgaanbieders de gemiste indexatie zelf moeten "voorschieten".
Er zou bij bepaalde hulpvormen meer met landelijke tarieven kunnen worden gewerkt. Denk bijvoorbeeld aan pleegzorg. De dagvergoeding voor pleegzorgouders wordt landelijk vastgesteld, het zou logisch zijn als het tarief dat aanbieders daarvoor krijgen ook landelijk wordt vastgesteld, met heldere componenten in de kostprijs opbouw. Scheelt ook discussies, omdat pleegzorg bij uitstek een zorgvorm is die over regiogrenzen heen gaat.

Vraag2

De gedachte bij hoofd-onderaannemerschap is vaak dat de zorg meer vanuit één aanbieder wordt georganiseerd, waardoor dit makkelijker en sneller kan, mogelijk kostenbesparend. Echter is deze constructie vaak administratief verzwarend voor zowel de hoofd- als de onderaannemer. Waar zorgaanbieders en gemeenten grotendeels geautomatiseerd met elkaar kunnen communiceren via het berichtenverkeer, moeten aanbieders onderling alles weer handmatig gaan organiseren. Dit brengt dus een verzwaring van de administratieve lasten. In de AMvB staat hier niets over opgenomen, waardoor het risico ontstaat dat de verzwaring van de administratieve lasten wordt afgeschoven op de aanbieder, zonder dat hier financiering tegenover staat. Het is daarom wenselijk dat de AMvB hier ook een element voor opneemt.

Vraag3

Overall is bij preventie wel te merken dat dit qua tariefstructuur een beetje ondergeschoven kindje is. Het wordt vaak verondersteld dat dit standaard wordt opgepakt door medewerkers, alsof preventie geen andere inzet behoeft. Het lastige bij preventie is ook vaak dat de kosten voor de baten uitgaan dat resultaten daardoor moeilijker te meten zijn. als er al financiering voor is, vindt dit vaak buiten jeugdwetmiddelen om plaats, bijvoorbeeld in subsidieafspraken. Daarmee is de kans op een niet-kostendekkend tarief groot. Zou mooi zijn als de AMvB ook borgt dat voor dit soort jeugdzorg gerelateerde werkzaamheden (denk aan ondersteuning van onderwijsprofessionals, POH Jeugd e.d.) en voor transformatie-inzet met reële tarieven wordt gewerkt.

Vraag4

Bij taakgerichte varianten is het zeer van belang om de scope goed te definiëren, welke zorgvormen eronder vallen en op welke zorgvragen een aanbieder ook daadwerkelijk invloed heeft. Uitgangspunt moet zijn een sterk partnerschap met de opdrachtgever, betrouwbare verantwoording, gezamenlijke visie en hoe gezamenlijk om te gaan met risico’s/tegenvallers. Opdrachtnemers moeten risico’s die zich voordoen goed kunnen duiden, opdrachtnemers moeten realistisch omgaan (zonder wantrouwen naar opdrachtnemer) met de risico’s / tegenvallers die zich binnen de taak voordoen.
Onderkend moet worden dat er altijd een risico op de Q component: meer instroom dan gedacht, langere behandelduur dan gedacht. Hier moeten goede afspraken over zijn ook in relatie tot het budget.
De AMvB voorziet hier nog niet echt in.