Wijziging van de Archiefwet 1995 ter uitvoering van overweging 158 van de Algemene verordening gegevensbescherming

Reactie

Vraag1

Nederland is hopeloos ouderwets / te behoudend op het gebied van openbaarheid van gegevens en de uitleg van de privacywetgeving. De Autoriteit Persoonsgegevens lijkt soms wel een staat in de staat. In landen om ons heen zijn vele akten en dossiers openbaar en in te zien. De 100 / 75 / 50 jaren regeling voor geboorte- / huwelijks- en overlijdensaktes is met alle openbaarheid waar mensen zelf voor kiezen vaak ook een farce. Kijk naar online-begraafplaatsen en/of online-familieberichten, vele zaken openbaar en de gemeenten / het rijk houden de deur naar de archieven op slot.

Stel dat de persoon die in de oorlog 'fout' is geweest en waarvan de naam mogelijk voorkomt in de archieven, dan was deze persoon aan het einde van WO II zeer waarschijnlijk 20 jaar of ouder, dus geboren in 1925 of daarvoor. Hoeveel personen van 100 jaar en ouder kent Nederland en hoe groot is de kans dat één van hen in de CABR-dossiers voorkomt? Alleen al op basis van deze risico-calculatie zouden de dossiers openbaar gemaakt moeten worden.

Het volk gaat ten onder aan een gebrek aan kennis (anders zou onze volksvertegenwoordiging anders zijn samengesteld). Geef de mensen die hun kennis willen verrijken in elk geval de gelegenheid kennis te nemen van het verleden en daarmee de kans onzekerheden / belemmeringen in (persoonlijke) groei weg te nemen.