Wijziging van de Archiefwet 1995 ter uitvoering van overweging 158 van de Algemene verordening gegevensbescherming

Reactie

Vraag1

Ik ben tegen de openbaarmaking omdat het gaat over mensen die zijn onderzocht en waarvan een dossier is gemaakt. Het is dus niet zo dat het ook werkelijk gaat om iemand die fout is geweest. Het kan zijn dat iemand een ander iemand heeft aangegeven om die persoon in kwaad daglicht te zetten. Dan kan er al een dossier zijn aangemaakt. Wanneer deze gegevens in het online dossier beschikbaar komen is iemand alsnog verdacht en kunnen kinderen en kleinkinderen hierdoor negatief bejegend worden. Dan kan de familie in negatief daglicht komen staan terwijl er helemaal geen aantoonbaar bewijs is. De huidige familie kan 80 jaar later ook niet meer het tegendeel bewijzen.
Maar zelfs wanneer er een rechterlijke uitspraak licht, ben ik ook tegen het online toegankelijk maken. Dit doen we bij mensen die 80 jaar geleden of eerder voor iets zijn veroordeelt (los van de tweede wereld oorlog) toch ook niet?

Ik heb sterk het gevoel dat hier mensen aan het werk zijn die als doel hebben een archief online beschikbaar te maken alleen maar om het online beschikbaar maken. Ik heb meerdere keren de directeur op tv horen spreken. Achterliggende doel is om een goed beeld te geven van de tijd van de tweede wereldoorlog. Maar deze informatie allemaal online beschikbaar stellen kan door non-professionals op een heel verkeerde wijze worden gebruikt / misbruikt. In het doel om alles online beschikbaar te maken slaat deze directeur door en gaat ze voorbij aan de gevoelige inhoud van alle dossiers.

Hou het dus zoals het nu is: inzage op verzoek onder strikte regels zoals dat de onderzoeker aantoonbaar familie moet zijn of aantoonbaar toestemming heeft van de familie.