Wet vereenvoudiging beroepenstructuur psychologische beroepen

Reactie

Vraag1

Verschillende gedegen opleidingen worden bij elkaar gevoegd, terwijl juist de accentverschillen waardevol zijn voor patiënten en behandelteams.

De GZ-psycholoog is breed inzetbaar en gedegen opgeleid in behandeling en diagnostiek. De toelating als orthopedagoog (generalist) is binnen jeugdGGZ enorm waardevol. Jammer wanneer deze belangrijke professionals worden uitgesloten.
PT zonder BIG was niet wenselijk, maar als aanvulling op de Gz, was het een zeer waardevolle opleiding! Het is betreurenswaardig dat deze belangrijke opleiding en beroepsgroep verdwijnt door hen niet meer te differentiëren van de Klinisch psycholoog en hun register op te heffen. Ook de psychiater-psychotherapeut verliest daarmee diens registratie.

KP en KNP zijn de enige professionals die binnen de psychologische beroepen op dit moment voldoen aan artikel 14 . In de opleiding staan complexe diagnostiek, behandeling, wetenschappelijk onderzoek, management en zorginnovatie centraal. Ondanks dat de PT zeer kundig is in de uitvoer van psychotherapeutische behandeling en onmisbaar is binnen de GGZ, is het vreemd te veronderstellen dat zij al voldoen aan de competenties van een Klinisch Psycholoog en daarmee zonder bijscholingstraject (management en wetenschappelijk onderzoek) opgenomen worden in hetzelfde specialistenregister. Ook gaat men voorbij aan het feit dat niet alle PT’ers willen optreden als klinisch psycholoog binnen behandelteams.

Beter lijkt om te pleiten voor een verkorte opleiding tot KP-specialist (1-2jaar?) waar psychotherapeuten die KP’er willen worden, zich kunnen bijscholen in de pijlers management, wetenschap en zorginnovatie. De PT’ers die dat niet ambiëren, laat die hun verworven en eerder erkende registratie tot ‘psychotherapeut’ behouden. Patiënten hebben hen hard nodig.

Betaalbaarheid van zorg: alle PT’ers opnemen als specialist leidt tot duurdere GGZ-zorg (hogere salarisschaal) wat de toegankelijkheid en betaalbaarheid van de ggz verder onder druk zet.

Kortom, de verandering van de beroepenstructuur lijkt niet in het belang van patiënten, zorgprofessionals en/of het betaalbaar houden van de GGZ. Ook internationaal is het vreemd dat de psychotherapeut in NL verdwijnt. Laten we de tijd en kosten voor het veranderen van de beroepenstructuur besparen en deze middelen besteden aan het wegwerken van wachtlijsten en het in leven houden van specialistische-GGZ afdelingen voor kwetsbare patiënten die nu stelselmatig wegbezuinigd worden.