Wet vereenvoudiging beroepenstructuur psychologische beroepen

Reactie

Vraag1

Ik ben psychiater en psychotherapeut. De scholing tot psychotherapeut is essentieel geweest in mijn functioneren als psychiater, ook wanneer de contacten met patiënten en/of netwerkleden niet psychotherapeutisch waren in engere zin, zoals bij eerste gesprekken over en evaluaties van medicatiegebruik. Daarnaast hebben de patiënten en ik de, wel in engere zin, psychotherapeutische gesprekken, als waardevol ervaren, zowel in de de vrijgevestigde praktijk als op mijn werk op een forensisch psychiatrische polikliniek. Wanneer de scholing tot en de erkenning van de psychiater als psychotherapeut vervalt zal dat leiden tot een verschraling van de kwaliteit van het zorgaanbod. De mogelijkheid tot doorverwijzing na een initiële behandeling op e forensische poli is al zeer moeilijk. Als we daar, met de HBO-geschoolde collega's, de voorliggende impulscontrole- en middelenproblematiek hebben behandeld blijkt vaak behoefte aan de behandeling van onderliggende oude patronen en hardnekkige denkfouten. Behandeling bij een psychotherapeut is dan aangewezen, hetgeen we op onze eigen polikliniek (ik ben de enige psychotherapeut daar) onvoldoende kunnen bieden. Voor behandeling van de onderliggende, soms milder soms zware, persoonlijkheidsproblematiek bij een psychotherapeut in de regio blijken dan zeer lange wachttijden, tot meer dan een jaar. Het schrappen van psychotherapeuten en/of blokkeren van het toetreden van psychotherapeuten tot het werkveld zal zorgen dat verdieping van de behandeling bij een psychotherapeut nagenoeg onmogelijk wordt. Ik heb gezien dat psychotherapie heeft geleid tot beter functionerende mensen en stabielere gezinnen. De beleidsmakers die hierover beslissen zouden moeten nadenken wie zij als behandelaar zouden willen voor hun naaste als die vastloopt in het leven door patronen die aanvankelijk niet duidelijk zijn.