Wet vereenvoudiging beroepenstructuur psychologische beroepen

Reactie

Vraag1

1500 psychotherapeuten die zo ingrijpend moeten bijscholen (en dus uren moeten maken voor taken waar geen geld mee verdiend wordt (afgezien van diagnostiek dan) en die ten koste gaan van de beschikbare behandeltijd) valt niet goed te rijmen met de tekorten in de zorg. 1500 PT tot KP bijscholen in 5 jaar staat niet in verhouding tot het huidige aantal KP opleidingsplaatsen. De haalbaarheid van deze exercitie is niet getoetst. Je zou bijna gaan denken dat er ook andere motieven meespelen. Pessimistisch gedacht heb je met minder behandelaren minder aanbod en ook minder kosten; de wal die het schip van de enorme maatschappelijke vraag en kosten moet keren?

Er speelt een ongelijkheid mee in de huidige scheiding van specialismen die nu onvoldoende erkend wordt ten nadele van de KP. Een KP heeft 2 jaar meer opleiding, meer neventaken en verantwoordelijkheden (onderzoek, management taken, bij- en nascholingseisen), meer kosten (verplichte bij- en nascholing voor herregistratie) en zit soms in dezelfde functiegroep als de PT. PT is van basisberoep gepromoveerd tot specialist zonder verplichte bij- en nascholing voor herregistratie maar heeft de mogelijkheid van herregistratie op basis van een urencriterium. Dit is oneerlijk. Toch zijn er andere oplossingen denkbaar om deze oneerlijkheid te adresseren en aan te pakken dan om iedereen over dezelfde KP kam te scheren en op die manier in het primaire proces (behandelen!) te veel hooggespecialiseerde (en dure) onderzoekers en managers in te zetten in plaats van zeer gemotiveerde behandelexperts.

Kortom: Deze oplossing creëert een groter probleem dan het probleem dat het oplost