Wet vereenvoudiging beroepenstructuur psychologische beroepen

Reactie

Vraag1

Dit wetsvoorstel lijkt voordelen te kunnen hebben voor de positie van de psychotherapeut als specialist, maar ik zie ook nadelen.
Ten eerste: het bestaan van 3 psychologische BIG-beroepen vind ik niet erg onoverzichtelijk. Wanneer hier meer duidelijkheid in gewenst is, kan dat op eenvoudigere manieren bereikt worden dan door het wijzigen van de beroepenstructuur, namelijk door heldere voorlichting. Ook denk ik dat de toegang tot de juiste specialistische zorg niet verbetert door de BIG-beroepen psychotherapeut en klinisch psycholoog samen te voegen tot 1 specialisme, maar dat het eerder de drempel verhoogt, voor professionals om specialistische psychotherapie te bieden en voor cliënten om dit te ontvangen. Dit punt betreft de doelmatigheid van het huidige wetsvoorstel, waar ik dus mijn vraagtekens bij heb.
Ten tweede: het opheffen van het beroep psychotherapeut zie ik als een groot verlies, ondanks het voorstel om dit beroep in het nieuwe specialisme kp-pt een plek te geven. Klinisch psychologen zijn specialisten op het gebied van de combinatie van wetenschap, management, diagnostiek en behandeling. Psychotherapeuten zijn specialisten specifiek op het gebied van behandeling, en hebben lang niet allemaal affiniteit of ambitie voor betrokkenheid bij wetenschappelijk onderzoek of het uitvoeren van management taken. Dit lijkt me ook niet nodig om een goede specialistisch behandelaar te zijn. Met de huidige samenvoeging van pt en op kp kun je geen specialistisch behandelaar meer zijn zonder ook opgeleid te worden in wetenschappelijk onderzoek en management. Dit zal mensen buiten het nieuwe specialisme houden die wel een goede psychotherapeut hadden kunnen zijn en anderen hoger opleiden dan nodig voor het werk dat zij willen doen, met ook hogere loonkosten tot gevolg. Zonde dus.
Ten derde: met het huidige wetsvoorstel wordt aan andere beroepsgroepen de toegang tot de psychologische BIG-opleidingen ontzegt. De psychotherapeuten met een achtergrond als arts of orthopedagoog raken we dus op den duur kwijt, net als psychiaters die eveneens psychotherapeut zijn. Dit terwijl ik hen als gelijkwaardige beroepsbeoefenaren zie en de combinatie van psychiater en psychotherapeut van meerwaarde kan zijn.
Orthopedagogen lijken met dit wetsvoorstel extra benadeeld te worden, omdat de opleiding van hun eigen BIG-basisberoep, de orthopedagoog-generalist, geen overheidssubsidie ontvangt en zij zelf geen eigen specialisme hebben.