Besluit aanpassingen regelgeving verhuur

Reactie

Naam Anoniem
Plaats Maastricht
Datum 17 juli 2025

Vraag1

Wat is uw achtergrond? Reageert u bijvoorbeeld als particulier, als huurder, als vastgoedeigenaar, als verhuurder, als belegger, namens een onderneming, namens een organisatie, of iets anders?
Verhuurmakelaar

Vraag2

Wat vindt u van het besluit?
Particuliere verhuurders zijn óók burgers. Mensen die vaak met zorg en verantwoordelijkheid een woning verhuren. Niet om er rijk van te worden, maar om bij te dragen aan hun eigen financiële zekerheid. Het lijkt er nu echter op dat zij verantwoordelijk worden gehouden voor het recht op betaalbaar wonen van anderen.

Het is alsof je een eigen auto bezit en iemand vraagt of hij die mag gebruiken, omdat hij zelf geen vervoer kan betalen. Je bent bereid om hem tegen een redelijke vergoeding te laten rijden. Maar dan zegt de overheid: je mág de auto wel verhuren, maar alleen tegen een tarief dat lager ligt dan je kosten, en je mag de overeenkomst ook niet opzeggen zolang hij hem nodig heeft. Zou dat redelijk zijn?

Dit laat zien hoe scheef de verhouding wordt wanneer burgers de rol van sociaal vangnet of huisvestingsinstantie krijgen toebedeeld, zonder de bescherming, middelen of steun die een overheid normaal gesproken zou bieden. Een eerlijke samenleving vraagt solidariteit, maar geen onredelijke offers van een enkele groep.

Wat in de politieke discussie onderbelicht blijft, is de stapeling van maatregelen. De combinatie van de Wet Betaalbare Huur, de Wet Vaste Huurcontracten en de aanscherping van de box 3-belasting zet de particuliere verhuurder klem. De flexibiliteit verdwijnt, de fiscale druk neemt toe en het verdienmodel wordt uitgehold, met als gevolg dat steeds meer verhuurders besluiten hun woning uit de markt te halen. Dit leidt tot een structurele afname van het aantal beschikbare huurwoningen, vooral in het middensegment, waar het tekort het grootst is.

Om het aanbod huurwoningen op peil te houden, is dit beleid dus contraproductief. Het zal geen zoden aan de dijk zetten zolang het investeringsklimaat voor particuliere verhuurders zo ongunstig blijft.

Huur en verhuur zouden een win-win moeten zijn. Huurders en verhuurders worden tegenover elkaar gezet, terwijl ze in werkelijkheid partners zijn in de woonoplossing. Wat nodig is, is beleid dat uitgaat van samenwerking en realisme, in plaats van wantrouwen en overregulering.