Wetsvoorstel bovenbouw havo-vwo

Reactie

Vraag1

“Wat je niet ziet bestaat niet”

Kinderen voor kinderen zongen het al. Als je het vak CKV afschaft of om gaat vormen, dan verdwijnt een groot deel van het culturele aanbod en daarbij ook de betrokkenheid van jonge mensen cq leerlingen bij culturele instellingen en gelegenheden. Want wat je niet weet dat ken je niet. Oftwel, wat je niet ziet, bestaat niet. Dit geldt voor de korte termijn, maar wordt natuurlijk een nog groter probleem op de lange termijn. Leerlingen zijn de toekomst, maar nog belangrijker, zij máken de toekomst!

Wat ik niet begrijp is dat de afschaffing of omvorming van het vak CKV een kwaliteitsimpuls voor het cultuuraanbod is. Hoezo? En hoe zit het met de keuze van het profiel C & M, waarbij straks enkel een C OF een M gekozen kan worden? Naar mijn mening is het volkomen onverantwoord om het vak CKV en/of een ander kunstvak uit het curriculum te verwijderen. Door het vak CKV als examenvak te behouden worden grote groepen leerlingen van verschillende afkomst bereikt waarbij kunst en cultuur niet altijd als een vanzelfsprekend onderdeel van hun leven wordt gezien.

Juist in deze tijd is het van belang dat een variatie aan leerlingen wegwijs worden gemaakt in de beeldcultuur waar zij onderdeel van uitmaken en waar zij invloed op kunnen uitoefenen. En dat ze dit niet alleen virtueel ervaren op laptop of mobiel, maar ook op andere locaties. De leerlingen verrassen door de impact die (hun eigen sub-) cultuur heeft, maar ook wat Kunst kan doen met hen en met anderen. Begrip kweken voor elkaar en voor verschillende denkwijzen. Hoe belangrijk is dat wel niet voor de toekomst?!

Gestandaardiseerde testen hebben uitgewezen dat de resultaten van kunst- en cultuureducatie op diverse terreinen positief genoemd kunnen worden. De vaardigheden die leerlingen beter ontwikkeld zouden hebben varieerden van; beter kijken, kritischer oordelen, groter doorzettingsvermogen tot speelser en het vermogen om van fouten te leren.

Zit een werkgever in de toekomst te wachten op eenheidsworstjes die allemaal dezelfde mening toedoen? Of willen zij iemand die er bovenuit springt? Kritisch durft te oordelen en doorzettingsvermogen heeft? Die anders denkt, meer algemene ontwikkeling heeft en de organisatie daardoor mogelijk naar een hoger plan kan tillen?

Ik hoor het graag waar Nederland behoefte aan heeft!