Wetsvoorstel cameratoezicht slachthuizen en verzamelcentra

Reactie

Vraag1

Er is bij de sector geen inzage in de aanleiding waarom deze keuze voor wettelijk verplicht cameratoezicht gemaakt wordt, de afwegingen die daarbij gemaakt zijn, en of er alternatieven overwogen zijn. Tevens is er geen onderzoek gedaan, of aanwijzing of bewijs getoond, of en hoe cameratoezicht zou bijdragen aan een beter dierwelzijn op deze categorie bedrijven.

Wettelijke verplichting tot het plaatsen van camera’s op verzamelcentra voor dieren betekent een behoorlijk grote aantasting van de privacy van personen die daar verblijven en/of komen. Verzamelcentra zijn private bedrijven, geen openbare gelegenheden. Het terrein en de opstallen zijn privé-eigendom en staan op privé grondgebied. De eigenaar c.q. beheerder woont veelal bij het bedrijf, op het bedrijfsterrein. Dat betekent dat hij/zij en de gezinsleden daar permanent verblijven. Het bedrijf wordt frequent (zeker wekelijks, veelal vaker) bezocht door personen die daar vanwege uitoefening van hun beroep moeten zijn: Dierverzorgers, veehandelaren, transporteurs, chauffeurs, dierenartsen (ook NVWA), maar ook technische dienstverleners en andere personen. De bedoeling van cameratoezicht is dat de dieren en de omgang met de dieren gemonitord wordt. Dat betekent in praktijk dat bovengenoemde personen gefilmd worden c.q. op film komen te staan. Daarbij is het onontkoombaar dat zij persoonlijk herkenbaar in beeld komen/zijn. Dat is zeer ongewenst. Temeer als zij daar zelf geen toestemming voor hebben gegeven. Dat betekent een aantasting van de privacy.

De maatregel van cameratoezicht is buitenproportioneel in relatie tot dit bedrijfstype en de werkzaamheden die daar plaatsvinden.

Daarnaast worden de ondernemers gedwongen tot het doen van behoorlijke investeringen in hardware en software, inclusief het benodigde onderhoud en kosten verbonden aan uitlezen van de beelden (tijd controleur en eigenaar).