Startende en stoppende exploitanten

Reactie

Vraag1

Ondanks meermalen lezen van de documenten bij deze internetconsultatie is mij niet duidelijk wat precies het probleem is waarvoor dit voorstel een oplossing moet bieden.

Als ik het goed begrijp komt het voor dat er documenten worden geproduceerd en geverifieerd die vervolgens nergens voor worden gebruikt. De enige reden voor dit zinloze ritueel is dat het nu eenmaal verplicht is, en het voorstel is om in die gevallen die plicht op te heffen. Tot zover kan ik het nog volgen en vind ik dit een alleszins redelijk voorstel.

Het deel dat ik niet begrijp: waarom is de documentatie in die gevallen (startende exploitanten) feitelijk niet nodig, terwijl hij in andere, op het eerste gezicht vergelijkbare gevallen (exploitanten in latere jaren) juist essentieel is? Ik blijf met het onbehaaglijke gevoel zitten dat ergens, een laagje dieper, gehinkt wordt op twee gedachten. Dat kan de effectiviteit van het emissiehandelssysteem niet ten goede komen. In die zin heb ik twijfels of deze regeling afdoende is.

Op het internet lees ik dat het emissiehandelssysteem in Nederland uitsluitend geldt voor een relatief klein aantal bedrijven die samen voor 50% van de totale uitstoot verantwoordelijk zijn. Vroeg of laat zal de systematiek moeten worden opgeschaald naar steeds meer bedrijven om ook de andere 50% terug te dringen. Blijft dat werkbaar?

Misschien is het beter om (in internationaal verband) over te stappen op een systeem van "delfrechten": er mogen per jaar wereldwijd niet meer fossiele koolstofatomen uit de grond worden gehaald dan bij uiteindelijke verbranding waar ook ter wereld een aanvaardbare hoeveelheid CO2 oplevert. Er zijn nu eenmaal veel minder begin- dan eindpunten in de procesketens van delven tot verbranden, dus "de kraan dichtdraaien" is bij de beginpunten beter te doen dan bij de eindpunten.