Introductie conservatoire afname van celmateriaal voor DNA-onderzoek

Reactie

Vraag1

In de eerste plaats: opslaan is opslaan en een 'conservatoire' kluis, waar je pas aan mag, als de veroordeling een feit is, is een wassen neus en een fictie.
Ten tweede: een verdachte is een persoon, die het feit vermoedelijk begaan is, maar onschuldig is tot het tegendeel bewezen is. Met dit soort wetsvoorstellen neigt Nederland naar de volstrekt verwerpelijke invulling van het begrip verdachte, dat deze 'al een beetje schuldig' is. De media en het publiek oordelen al zo (het bekende: waar rook is, is vuur). De rechtenstudie, de RAIO-opleiding en de politieacademie mag toch dusdanig vormend zijn, dat de afgestudeerden hiervan 'al een beetje schuldig' resoluut verwerpen.
Ten laatste zien we hier wederom een oprekking van de bevoegdheden van de overheid, die niets oplossen van de echte zware misdaad (Ridouan Taghi gaat gewoon zijn gang en regeert vanuit de 'zwaar beveiligde' inrichting. De gewone burger wordt de dupe.

We zien hier alle zaken terugkomen, die de laatste drie jaar spelen: het 'spelen' met taal ('conservatoir', 'nee, we doen er heus niets mee hoor; we beloven niet in de kluis te kijken, als dat niet mag.'). We zien het uithollen van het recht en we zien de verdere uitbreiding van de suveillancestaat. In plaats van te jammeren over wat er uit het laatste AIVD-rapport komt, zou de overheid eens eindelijk naar de oorzaken van het 'extremisme' moeten kijken, dit serieus oppakken en op basis van vertrouwen handelen en dit soort walgelijke wetten achterwege laten.