Doorbraakaanpak onderwijs en jeugdhulp

Reactie

Vraag1

U stelt dat ouders vrij zijn om een aanbod te weigeren. Dat zal in de praktijk niet zo ervaren worden. Veel ouders zijn vaak langdurig overbelast. En niet in de laatste plaats door sociale teams die voor ze nadenken. Vaak gaan deze zelf op de stoel van de behandelaar zitten. Ze hebben te veel macht. Ze vinden dat ze het beter weten dan ouders en behandelaren. Omdat je als ouder afhankelijk bent van hun oordeel, voel je je niet meer vrij om nee te zeggen. Er is sprake van een scheve machtsverhouding. Daarnaast zijn ouders omdat ze al overbelast zijn, vaak niet meer in staat om op hun strepen te gaan staan, dwz de aanpak afdwingen waarvan ze weten dat dat het beste bij hun kind past.
Tweede opmerking is dat een samenwerkingsverband geen psychische zorgverlener is. Als een kinderpsychiater aangeeft dat bepaalde zorg nodig is, moet dit geleverd worden. Een kinderpsychiater kan geen zorg afdwingen van een samenwerkingsverband, wel van het sociaal team. Mijn punt is dat in deze constructie te veel zogenaamde professionals gaan zitten oordelen over iets waar ze geen kennis van hebben. En dat dan andere belangen (geld) zwaarder gaan wegen dan het belang van het kind.