Wetsvoorstel ivm expliciete grondslagen voor woningcorporaties voor (bijzondere) persoonsgegevens

Reactie

Vraag1

Grotere corporaties in de steden zijn de laatste jaren steeds verder van hun huurders vervreemd. Sinds de wijkkantoren verdwenen zijn, weten zij nauwelijks nog wie hun huurders zijn, laat staan dat zij een beeld hebben van de sociale samenhang in buurten, eventuele gevoeligheden en problemen. Daardoor wordt er al snel afstandelijk en formeel gereageerd, vanuit het systeem en de regels.

Het gevaar van het delen van gegevens is dat die verkeerd ingezet worden, bijv. om snel "verlost" te worden van een lastige huurder. Ook bestaat het gevaar dat er databestanden worden aangelegd, die vervolgens weer (willekeurig) gekoppeld worden aan andere gegevens om daar dan weer allerlei conclusies aan te verbinden met alle gevaarlijke gevolgen van dien.

Waarom niet gewoon toestemming vragen aan de betrokken huurder/woningzoekende of gegevens gedeeld mogen worden? Waarom worden huurders/woningzoekenden waarmee het even of langere tijd niet zo goed gaat, op deze manier behandeld als kleine kinderen door hen achteraf pas te laten weten dat hun gegevens gedeeld zijn?

Als we zien hoe sommige corporaties proberen om van alles te weten te komen over hun huurders om vervolgens naar eigen inzicht en soms nogal moralistisch te beoordelen of iemand nog wel "recht heeft op zijn/haar woning", vrees ik dat de grenzen steeds verder verlegd gaan worden. Corporaties zien hun huurders steeds minder als mensen die een (t)huis van hen huren, maar als - op basis van regels - verplaatsbare poppetjes. Dat is een gevaarlijke ontwikkeling die koste wat kost voorkomen moet worden.