wetsvoorstel Huur en inkomensgrenzen

Reactie

Vraag1

Mijn vrouw en ik zijn 75 jaar en 81 jaar en hebben inkomen van bijna 45.000 euro per jaar. Wij wonen in een huurhuis van particuliere verhuurders. Wij hebben huurbescherming maar wij krijgen toch jaarlijks de huurverhoging voor onze kiezen.
Waar zit voor ons nu het probleem?
1. Wij voelen ons opgesloten in een onrechtvaardig –onder voorbij gaan aan de burger, bedacht- systeem:
a. Voor kopen van een huis zijn we te oud.
b. Uitwijken naar een kleiner (en niet al te duur) onderkomen is niet mogelijk: huurprijzen van euro 1000-plus per maand.
c. Bijverdienen is –wanneer je 81 jaar bent- ook geen optie.
3. Het systeem houdt ook geen rekening met persoonlijke omstandigheden. Mijn vrouw is chronisch ziek, dat brengt flinke kosten met zich mee en die komen ook weer voor de volle mep bij ons terecht. Wij hebben immers –zo wordt geredeneerd- een royaal bruto-inkomen en de optie “hulp inschakelen” betekent vervolgens hoge eigen bijdragen. In de praktijk betekent dit onvermijdelijk: wel de hoge huur betalen en maar afzien van hulp.
4. Komt één van de twee te overlijden, dan daalt daardoor het inkomen en het ziet er naar uit dat de overgeblevene in de financiële problemen komt. Deze onzekerheid hangt als een donkere wolk boven onze laatste jaren.
5. Daar komt dan ook nog een gewoon en heel praktisch probleem bij: mijn vrouw heeft reuma en ik ben 81 jaar. Hoe stelt de overheid zich onze -door haar zo gewenste- verhuizing voor? Wij zullen alles rond een verhuizing moeten uitbesteden aan professionals, tot aan het ophangen van een schilderij toe: denkt men dat wij het benodigde geld daarvoor nog ergens op de plank hebben liggen of dat wij dat nog zouden kunnen lenen bij de bank?
U zult met uw plannen rekening moeten houden met de ouderen: zij kunnen geen kant meer op. Wacht even en we zijn dood en het huis komt vrij.