wetsvoorstel Huur en inkomensgrenzen

Reactie

Vraag1

Geachte lezer,

Wonen is een basisbehoefte. Iedereen moet kunnen wonen tegen een redelijke prijs. Op zich is het goed dat daarbij rekening wordt gehouden met de samenstelling van het huishouden en het (gezamenlijk) jaarinkomen. Het wetsvoorstel wat nu voorligt is echter niet evenwichtig en heeft in zich dat grote groepen huurders worden geconfronteerd met enorme lastenverhogingen.
Ik vind de in het wetsvoorstel genoemde grensbedragen te laag. Deze grensbedragen moeten fors omhoog om te voorkomen dat grote groepen huishoudens tussen wal en schip vallen. Verder moeten er wat betreft de samenstelling van het huishouden drie categorieën komen: eenpersoons- , tweepersoons- en gezinshuishoudens. Een gezin met kinderen heeft immers minder geld over om aan wonen te besteden als een eenpersoons- of tweepersoonshuishoudens met hetzelfde inkomen. De huurverhogingssprongen zijn veel te hoog. In dit tempo gaan alle huren rap naar het maximale huurbedrag van de sociale huurgrens. Huurstijgingen die heel veel hoger zijn dan loonstijgingen zogen ervoor dat huurders steeds minder te besteden hebben. En dat is niet goed voor de economie. Tenslotte mis ik de mogelijkheid van huurverlaging bij daling van inkomen. Het is wel zo eerlijk als in het wetsvoorstel ook geregeld wordt dat bij terugval in inkomen de huur ook naar beneden kan worden aangepast. Als deze mogelijkheid niet in de wet wordt opgenomen, zal het aantal aanvragen voor huurtoeslag gaan stijgen. De overheid zou de (particuliere) verhuurder de mogelijkheid bieden om forse huurverhogingen door te voeren en grote winsten te maken en daar vervolgens via de huurtoeslag extra aan moeten bijdragen.