wetsvoorstel Huur en inkomensgrenzen

Reactie

Vraag1

De aanpak van de woningnood zal totaal anders moeten worden gestructureerd. Dit nieuwe wetsvoorstel lost niets op, maar verdeelt de schaarste over een kleinere groep mensen en maakt het voor een steeds groter wordende groep nog moeilijker om een woning te vinden. Er komen in Nederland steeds meer eenpersoonshuishoudens en juist van die groep worden de slagingskansen op de huurmarkt geminimaliseerd i.p.v. verbeterd. Van een bruto jaar inkomen van € 35.000,-- kan, en mag, men niet verwachten een huurprijs van minimaal € 1.000,- te gaan betalen en daarnaast alle overige vaste lasten betalen en nog een redelijk leven te leiden. De enige oplossing is meer bouwen. De Nederlandse bevolking groeit en de regering dient ervoor te zorgen dat er genoeg, betaalbare, woningen komen. Doordat er veel te weinig sociale huurwoningen zijn, worden jongvolwassenen (en de ouders/verzorgers) ongewild in een positie gemanoeuvreerd die onwenselijk is, namelijk tot ver in de volwassen leeftijd in het ouderlijk huis verblijven. Dit heeft sociale-, psychische- én ontwikkelingsproblematiek tot gevolg. Op de lange termijn kan dit leiden tot allerlei problemen zoals burnout, geen werk aan kunnen etcetera waarin deze mensen intensief begeleidt dienen te worden. Kortom wanneer er nu een inhaalslag gemaakt wordt met het bouwen van (voldoende) sociale huur woningen die, ook op de langere termijn, betaalbaar blijven, kunnen er stappen in de goede richting gemaakt worden.