wetsvoorstel Huur en inkomensgrenzen

Reactie

Vraag1

Ben het niet eens met de afschaffing van de inkomensafhankelijke huurverhoging van de AOW’ers alsmede de mogelijkheid voor particuliere huiseigenaren de huren conform de huren van de omgeving te verhogen hetgeen erop neer komt dat mijn huur van nu 550,- omdat ik in de Pijp in Amsterdam woont naar 1.200 euro kan worden verhoogd. Mede omdat de WOZ-waarde van de woningen in de wijk enorm gestegen zijn, door verkoop, na verkoop.
Ik ben in dit huis op de 2e etage geboren en door een rechtszaak (zonder uitspraak van de rechter) heeft mijn advocaat voorgesteld, mede gezien mijn overspannenheid en daardoor ontwikkelde hartproblemen, het aanbod van de verhuurder de 1e etage te gaan bewonen te accepteren. Mijn verzamelinkomen zit net boven de huurtoeslaggrens nl. 2018: 23.700. De woningen die aangeboden worden door de corporaties zitten nu al allemaal tegen de 720 euro + nog hoge servicekosten. Met een netto inkomen van 1.750 euro per mnd nl. AOW, pensioen 64,- en nog 10 jaar lijfrente van 502,-, (de laatste 2 niet geindexeerd en worden alleen maar minder waard door inflatie) is dat natuurlijk niet te betalen, gezien de andere vaste lasten zoals energierekening 120,- p.mnd, afvalstoffenheffing 276,- p.jaar, zorgverzekering 180,- p.mnd, eigen bijdrage 385,-p.jaar, waterschapsbelasting 21,- p.mnd. drinkwater 14,25, TV + internet 55,- p.mnd GSM 30,- p.mnd etc. Hebben we het nog niet over de kosten van de energietransitie. Waar moet ik naar toe als mijn lijfrente vervalt, kan dan de huur niet meer betalen of de andere kosten niet.
Het werkt natuurlijk huuropdrijvend dat zowel particuliere verhuurders als woningencorporaties geen verhuurdersheffing hoeven te betalen als de huren boven de geliberaliseerde grens komen. Wie zijn daarvan de dupe, juist ja, mensen met inkomens net boven de huurtoeslaggrens. Dat kan toch nooit de bedoeling zijn?