wetsvoorstel Huur en inkomensgrenzen

Reactie

Vraag1

De gereguleerde/sociale huursector is belangrijker dan ooit om de grote steden als woonplaats bereikbaar te houden voor alle bevolkingsgroepen. Inmiddels wordt er langer dan tien jaar door afwisselende regeringen structureel gewerkt aan de afbraak van dit segment van het woningvoorraad. Er wordt een klapjacht op huurders gedreven, in het bijzonder de zogenoemde 'scheefwoners'; een relatief kleine groep burgers die volgens de theorie geprikkeld kan worden om elders te gaan wonen. Ondanks de vele onderzoeksresultaten die aantonen dat deze groep huurders toch geen kant op kunnen op de oververhitte woningmarkt ligt er nu een wetsvoorstel op tafel dat alleen als absurd beschouwd kan worden.
Het schrappen van de vrijstelling van inkomensafhankelijke huurverhoging voor huishoudens waar ten minste één persoon in de AOW zit is een bijzonder slecht en asociaal idee. Statistisch gezien zijn ouderen een relatief welvarend bevolkingsgroep omdat vermogen en vastgoed meegeteld wordt. De werkelijkheid ziet voor veel huurders op leeftijd helaas heel anders uit, zoals het duidelijk blijkt uit de vele wanhopige reacties in deze online-consultatie. Ook in gevallen waar de ene partner van een samenwonend/gehuwd stel nog niet met pensioen is, zal de nog werkende partner immers vaak ook zelf op leeftijd zijn en met de steeds stijgende pensioenleeftijd in vele gevallen in een diep pensioen-gat terecht komen voordat de pensioengerechtigde leeftijd bereikt wordt.
Deze 'scheefwoners' wonen vaak heel lang in dezelfde woning en hebben daarom een relatief lage huur. Zulke huurders voelen zich sterk verbonden met de buurt en zijn daarom zeer waardevol voor behoud van de sociale cohesie en diversiteit op wijkniveau. In plaats van zulke mensen weg te jagen zou de overheid deze groep juist stimuleren om zo lang mogelijk in hun woningen te blijven.