Wet toezicht informeel onderwijs

Reactie

Vraag1

Het wetsvoorstel Toezicht op informeel onderwijs lijkt op het eerste gezicht een poging om discriminatie en radicalisering tegen te gaan, maar in de praktijk is het overbodig en problematisch. Dit voorstel lijkt niet alleen een disproportionele focus te leggen op een specifieke groep – vaak religieuze minderheden – maar ook te impliceren dat discriminatie en radicalisering vooral uit deze hoek komen. Dit is niet alleen onjuist, maar ook stigmatiserend.
Nederland kent al uitgebreide wetten die discriminatie en haatzaaien aanpakken, zoals de Algemene wet gelijke behandeling en het Wetboek van Strafrecht. Er is geen aantoonbaar bewijs dat informeel onderwijs een unieke bedreiging vormt waarvoor aanvullende wetten nodig zijn. Bovendien lijkt dit wetsvoorstel zich vooral te richten op instellingen met een religieuze of culturele achtergrond, wat vragen oproept over gelijke behandeling van alle groepen in de samenleving.
Het is ironisch dat een wet die discriminatie zou moeten bestrijden, zelf lijkt bij te dragen aan stigmatisering. Discriminatie komt overal in de samenleving voor, van media tot de politiek, zoals blijkt uit sommige uitspraken en praktijken binnen de Tweede Kamer zelf. Er wordt selectief ingezoomd op kleine informele instellingen, terwijl mainstream platforms en publieke instellingen vaak ongestoord aanzetten tot vooroordelen en tweedeling. Denk bijvoorbeeld aan de stereotypering van bepaalde bevolkingsgroepen in de media of de structurele uitsluiting van minderheden in beleidsvorming.
De media spelen een grote rol in het normaliseren van discriminerende denkbeelden. Nieuwsberichten en opiniestukken vergroten regelmatig de angst voor bepaalde groepen, waardoor deze groepen als “anders” of “problematisch” worden neergezet. Dit heeft een grotere invloed op het maatschappelijk debat dan het onderwijs dat in kleine informele instellingen wordt aangeboden.
Het wetsvoorstel is niet alleen ineffectief, maar draagt mogelijk zelfs bij aan verdere polarisatie en discriminatie. In plaats van specifieke groepen extra te reguleren, zou de overheid zich moeten richten op het bestrijden van discriminatie en haat in bredere structuren, zoals de politiek en media. Alleen dan kan Nederland werkelijk werken aan een inclusieve samenleving.