Wet toezicht informeel onderwijs

Reactie

Vraag1

Het wetsvoorstel Toezicht informeel onderwijs roept sterke reacties op, en ik begrijp goed waarom het bij velen weerstand oproept. Dit voorstel legt namelijk extra controle en verplichtingen op aan niet-traditionele vormen van onderwijs, wat ouders en organisaties kan beperken in hun recht om onderwijs naar eigen overtuiging te geven. Dit is problematisch omdat het wantrouwen richting bepaalde gemeenschappen lijkt te bevorderen, en het suggereert dat het onderwijs dat zij bieden zonder overheidstoezicht niet voldoende zou zijn. Het lijkt alsof de overheid via deze wet iedereen over één kam scheert, zonder rekening te houden met de diversiteit aan achtergronden en opvattingen in Nederland.

Daarnaast kan deze wet makkelijk als discriminerend worden ervaren, omdat het vooral gericht lijkt op religieuze en culturele minderheden, met name op gemeenschappen die al vaak in het publieke debat als “verdacht” worden neergezet. Dit voedt niet alleen wantrouwen, maar creëert ook een ongelijke standaard voor wat als “veilig” of “goed” onderwijs wordt gezien, waarbij vooral niet-westerse onderwijsinitiatieven in het vizier komen. In een samenleving die diversiteit en inclusie als kernwaarden claimt, zouden deze groepen juist ondersteund en gerespecteerd moeten worden, in plaats van bekritiseerd en gecontroleerd.

Wat daarbij wringt, is dat deze maatregel opnieuw uitgaat van de veronderstelling dat vooral Islamitisch onderwijs in moskeeën minderwaardig is of een risico vormt, terwijl ouders hun kinderen in veel gevallen bewust kiezen voor religieus onderwijs dat hen waarden en kennis meegeeft die aansluiten bij hun cultuur en overtuiging. De overheid lijkt hiermee grenzen te overschrijden door deze keuzes te beperken, wat een inbreuk is op de vrijheid van onderwijs die grondwettelijk is vastgelegd.

Kortom, dit wetsvoorstel is problematisch en discriminerend en voedt een sfeer van wantrouwen en onnodige controle. In plaats van zich op deze manier te richten op bepaalde groepen, zou de overheid moeten zoeken naar manieren om alle vormen van onderwijs te ondersteunen en in gesprek te gaan met deze gemeenschappen, in plaats van ze onder een vergrootglas te plaatsen.