Wet toezicht informeel onderwijs

Reactie

Vraag1

Het wetsvoorstel voor toezicht op informeel onderwijs raakt diep in de kern van fundamentele maatschappelijke principes. Het introduceert een paradigmaverschuiving in hoe de overheid omgaat met onderwijs, vrijheid en toezicht. Van democratisch naar ondemocratisch.

1. De reikwijdte van vrijheid
De toetsing aan proportionaliteit en subsidiariteit (je moet het minst ingrijpende middel inzetten om een bepaald doel te bereiken in plaats van meteen zwaardere middelen) -- essentieel in een rechtstaat -- ontbreekt in het voorstel. In de afweging tussen bescherming en vrijheid weegt het belang van staatsmonitoring zwaarder dan dat van de fundamentele burgerlijke vrijheden. Dit is niet alleen juridisch problematisch, maar schept ook een precedent dat grondrechten kwetsbaar maakt voor toekomstige inperkingen. Dit is niet alleen funest voor moslimse Nederlanders, maar voor elke en alle Nederlanders waar een toekomstig kabinet haar pijlen naar richt.

2. Juridische grenzen: de scheiding van kerk en staat
Daar waar kabinetsvoorstellen normaal gesproken maximaal 100 km/u op de "voorstellen-snelweg" mogen rijden, raast dit kabinet met dit wetsvoorstel ver voorbij die rechtsstatelijke limiet. Kabinet-Schoof stuurt bewust aan op een frontale botsing op het gebied van rechtsstatelijkheid. Het wetsvoorstel dreigt een precedent te scheppen: de vangrails van grondrechten mogen doorbroken worden en regeringen mogen tornen aan de autonomie van individuele Nederlandse burgers. Dit is "op de een of andere manier" toch akelig vergelijkbaar met wat al in bijvoorbeeld Hongarije onder Orban (vriend van Wilders) is gebeurd.

3. Juridische slordigheid
Het wetsvoorstel leunt zwaar op een vaag begrip van "signalen" (de Onderwijsinspectie mag een onderzoek starten na "signalen" te hebben ontvangen) zonder een duidelijke juridische of empirische onderbouwing van hoe deze signalen worden beoordeeld, geverifieerd en verwerkt. Dit maakt het toezichtproces gevoelig voor willekeur en inconsistentie. Met andere woorden: hoe erg verschilt dit van een kliklijn?

Betere oplossingen: dialoog en samenwerking
De overheid moet inzetten op dialoog en samenwerking, niet controle. Stimuleer zelfregulering met vrijwillige kwaliteitsnormen, benut de al bestaande wetten die misstanden al sterk en hard kunnen aanpakken, en werk samen met gemeenschappen in plaats van tegen ze. Dit versterkt vertrouwen in onze maatschappij en voorkomt onnodige, schadelijke staatsinmenging.