Wet toezicht informeel onderwijs

Reactie

Vraag1

Dit wetsvoorstel over het toezicht op informeel onderwijs roept afschuw en bezorgdheid op. Op het eerste gezicht lijkt het immers redelijk om onderwijs te monitoren wanneer er zorgen zijn over haatzaaien, geweld of discriminatie. Maar het wetsvoorstel gaat veel verder dan dat en roept vragen op over vrijheid, autonomie, en zelfs privacy.

Ten eerste, informeel onderwijs wordt door veel ouders gebruikt als een middel om hun kinderen extra vaardigheden en kennis bij te brengen buiten de traditionele schoolcurricula. Dit onderwijs varieert van bijlessen tot culturele en religieuze onderricht. De mogelijkheid voor de overheid om daar zomaar in te grijpen zonder duidelijke grenzen kan als intimiderend en onnodig controlerend worden ervaren. Waar ligt de grens? Dit toezicht kan leiden tot wantrouwen, zelfcensuur en het ontmoedigen van ouders om hun kinderen buiten school om iets bij te brengen.

Ten tweede, hoe bepaalt de overheid of bepaalde lessen "haat" of "discriminatie" aanzetten? Dit zijn subjectieve en politiek gevoelige termen, en de interpretatie ervan kan afhankelijk zijn van het politieke klimaat. Het risico bestaat dat groepen die al onder druk staan, zoals religieuze minderheden, onevenredig zwaar onder de loep worden genomen. Dit zou kunnen bijdragen aan sociale verdeeldheid, waarbij specifieke gemeenschappen zich nog verder vervreemd voelen.

Tot slot is de vraag of de Inspectie van het Onderwijs überhaupt in staat is om op objectieve wijze informeel onderwijs te controleren, vooral als dit achter gesloten deuren plaatsvindt. Dit vereist buitengewoon veel middelen en brengt de vraag naar privacy en persoonlijke vrijheid in het geding.

Kortom, dit wetsvoorstel gaat veel te ver in het controleren en beperken van het recht op informeel onderwijs en vormt een bedreiging voor persoonlijke en culturele vrijheid. Het lijkt een poging tot staatscontrole over hoe mensen hun kinderen buiten school om opvoeden, en dat is zorgwekkend.