Wijziging Besluit BRP ivm verkorten inschrijftermijn vreemdelingen e.a.

Reactie

Vraag1

Ik ben voorstander van het blijvend verstrekken van adresgegevens door de burgerlijke gemeentes aan SILA.
U weet misschien - en dat blijkt ook uit tal van onderzoeken - dat kerkleden een groot deel van het vrijwilligerswerk in Nederland uitvoeren. Dat doen zij om hun geloof "handen en voeten' te geven. Zo zijn kerkmensen actief bij de Voedselbank, bij mensen thuis die vervuilen of hulp nodig hebben bij boodschappen (via Present bijv), voor vluchtelingen en asielzoekers, voor dak- en thuislozen, voor mensen zonder papieren.
Maar bezoeken veel kerkelijke vrijwilligers ouderen die eenzaam zijn. Als de kerkelijke administratie niet meer adreswijzigingen doorkrijgt van ouderen die bijv. verhuizen naar een verzorgings- of verpleeghuis ind e woonplaats van hun kinderen, kunnen de kerken niet weten dat zij een bezoekje zouden moeten krijgen. Dat maakt deze mensen - die ontworteld raken door de verhuizing - nog veel eenzamer.
Mensen die niet actief zijn in de kerken en die toch nog geregistreerd staan bij de burgerlijke gemeente, zijn soms blij verrast dat er iemand naar hen omkijkt. Niet om hen over te halen tot kerkbezoek, maar wel om mee te doen met activiteiten, vaak ter bestrijding van eenzaamheid. U weet misschien dat ook jongeren (studenten) vaak in hun nieuwe woonplaats extreem eenzaam kunnen zijn.
Het zou de overheid sieren om de kerken dit o zo belangrijke werk te blijven faciliteren door het eenvoudig doorgeven van adresgegevens aan SILA. Sila is een praktisch systeem dat helpt, zonder registratie van iemands geloof, een goede administratie te voeren. SILA is veilig en de privacy van kerkleden is gewaarborgd.
Als ik u was, zou ik het gewoon laten bestaan.
De tendens in onze samenleving is dat mensen individueel zelf moeten weten wat ze willen, waar ze bij willen horen, en dat ze zelf actie moeten ondernemen om ergens bij te gaan horen. Dat lijkt terecht, maar veel mensen missen hierdoor verbindingen en relaties. U onderschat de waarde van een kerkelijke gemeenschap voor verbinding van mensen onderling. Dat gaat tegen de tendens van onze tijd in, maar de overheid weet toch ook dat eenzaamheid een van de grootste problemen van onze tijd is. Zou dat niet ook iets met die individualisering en het opleggen van autonomie aan mensen te maken kunnen hebben?