Wijziging Besluit BRP ivm verkorten inschrijftermijn vreemdelingen e.a.

Reactie

Vraag1

Het voorstel om de verstrekking van adresgegevens door de burgerlijke gemeentes aan SILA te beëindigen gaat uit van de scheiding van kerk en staat. Maar dat is een verkeerde interpretatie van die scheiding. Scheiding van kerk en staat houdt van oudsher in dat de overheid de vrijheid van godsdienst respecteert en niet de ene godsdienst bevoordeelt ten opzichte van de andere. Alle godsdiensten zijn voor de overheid gelijk en ze genieten dezelfde rechten. Er is m.a.w. geen staatsgodsdienst. Zo is de bekostiging van het confessioneel (bijzonder) onderwijs niet in tegenspraak met de scheiding van kerk en staat, mits alle vormen van confessioneel onderwijs gelijk worden gehandeld.

Een einde maken aan de adresverstrekking aan SILA moet dan ook in hoge mate gekwalificeerd worden als "kerkje pesten". Tegelijkertijd maakt het duidelijk dat degenen die hiervoor pleiten, geen oog hebben voor de maatschappelijke betekenis van kerken en godsdiensten. Er is in onze samenleving grote behoefte aan cohesie, aan verbondenheid. De kerken leveren daar een grote bijdrage aan. Dat geldt minstens voor de christelijke kerken, zo blijkt uit godsdienstsociologisch onderzoek. Over andere kerkelijke gezindten en godsdiensten is het beeld minder duidelijk, bij gebrek aan onderzoek.
Uit genoemd onderzoek blijkt dat kerkbetrokken protestanten en katholieken zich veel meer inzetten als vrijwilliger dan buitenkerkelijken. En dat geldt niet alleen voor het kerkelijk vrijwilligerswerk (dat lijkt nogal logisch), maar ook voor niet-kerkelijk vrijwilligerswerk (denk aan sport, gezondheidszorg, cultuur e.d.). Daarnaast geven deze protestanten en katholieken veel meer aan goede doelen dan buitenkerkelijken, zetten zij zich meer in voor burenhulp en mantelzorg, voor hulp aan vluchtelingen, enz. Daarnaast komt echtscheiding onder kerkbetrokken protestanten en katholieken minder voor dan onder buitenkerkelijken, met alle positieve gevolgen voor de opvoeding van kinderen en positieve financiële gevolgen voor de overheid, namelijk minder beroep op de bijstand. Een overheid die zich kerkonvriendelijk opstelt, snijdt zich daarmee in haar eigen vingers. Het is kortzichtig om het werk van kerken te bemoeilijken, terwijl men daar juist zoveel voordeel van heeft of zou kunnen hebben.