Wet internationalisering in balans

Reactie

Vraag1

Dit wetsvoorstel slaat een goede richting in, door te erkennen dat door verengelsing de regie over inkomende studentenstromen teloor is gegaan en, nog veel ernstiger, het Nederlands in de verdrukking dreigt te komen. Een aantal kanttekeningen:
- De wet laat teveel uitzonderingen toe. Een stroomlijning is gewenst: alle Bachelor opleidingen dienen voor minimaal 60 procent van de cursussen het Nederlands als voertaal te hanteren. Dat laat nog voldoende ruimte over voor andere talen in de resterende 40 procent, en desgewenst in de MA opleidingen. Bovendien kunnen studenten in de EU ook nog gebruik maken van de Erasmus programma's ter vergroting van hun talenkennis, interculturele competenties etc.
- Er wordt teveel gedacht in Nederlands en/of Engels, alsof dat de enige twee alternatieven zouden zijn. In de euregio rondom Maastricht worden drie talen gesproken. Je zou verwachten dat die drie talen een centrale rol zouden spelen aan de Universiteit Maastricht. Hierbij moet men een onderscheid maken tussen actieve en passieve beheersing. Minimaal zou nagestreefd moeten worden om wetenschappelijke literatuur in deze drie talen aan te bieden, zoals trouwens nog niet zo lang geleden gebruikelijk was.
- Het is zaak dat het wetsvoorstel voorziet in een maatregel die voorkomt dat alle EER studenten met een bijbaantje aanspraak kunnen maken op de basisbeurs, want daarmee zouden de kosten van het universitair onderwijs nog verder de pan uit rijzen.

Vraag2

De uitvoerbaarheid van het wetsvoorstel zal bevorderd worden wanneer tevens het financieringsmodel van het universitair onderwijs wordt herzien. Van diplomafinanciering gaan perverse prikkels uit om alsmaar groter te groeien, wat ertoe zal leiden dat universiteiten naar allerlei geitenpaadjes gaan zoeken om hun studentenpopulatie minimaal op het huidige niveau te handhaven of daar zelfs nog bovenuit te gaan, zeker als de wet allerlei uitzonderingssituaties toestaat.
Daarnaast is het belangrijk dat universiteiten een nader te bepalen periode wordt gegund om Nederlandstalig onderwijs in te voeren en buitenlandse collega's een adempauze te gunnen waarin ze hun taalvaardigheid op academisch niveau kunnen brengen.