Intrekkingswet Zondagswet

Reactie

Vraag1

Ik beschouw de Zondagswet als een normatieve verworvenheid uit het christelijk-humanistisch gedachtegoed, dat religieus-spirituele uitingen in onze samenleving recht op erkenning en respect hebben. Dat goed zou boven partijpolitieke afwegingen moeten staan en landelijk beschermd moeten blijven worden. Misschien juist steeds meer in een 24 uurseconomie - en samenleving, waardoor de ruimte voor rust en bezinning op individueel niveau steeds minder wordt gevonden.
Een rijksoverheid die dat beginsel laat vallen verzuimt volgens mij een belangrijke verantwoordelijkheid, die in de eigen staart gaat bijten. Dat beginsel overlaten aan afzonderlijke gemeenten betekent ruimte laten aan plaatselijke religieuze hetzes, oprispingen en scheve beeldvorming die we juist in onze samenleving moeten voorkomen.
Voor de hiermee samenhangende werklast en efficiency moeten in deze tijd zo nodig praktische verbeteringen te vinden zijn.
Ik vind het dus een groot goed dat juist door de Rijksoverheid gehandhaafd c.q. ontwikkeld moet worden. Met het vervallen van deze wet vervalt een overstijgende kernwaardigheid die m.i. de R.O. moet blijven beschermen, los van landelijk politieke kleuren en los van de vraag of en hoe burgers hun eigen leven al of niet volgens deze kernwaarde willen inrichten.
Gezien de interculturaliteit van onze samenleving mag de huidige wet wel worden verbreed met 'respecttijden' voor bijeenkomsten van niet-christelijke hoofdstromen. Deze kunnen wellicht het best in gemeentelijke verordeningen worden benoemd/uitgewerkt.