Jeugdwet
Reactie
| Naam | Stichting Adoptievoorzieningen (drs. P.M. Benders) |
|---|---|
| Plaats | Utrecht |
| Datum | 11 oktober 2012 |
Vraag1
Wat is uw mening over dit wetsvoorstel?(U wordt verzocht duidelijk aan te geven op welke onderdelen van het wetsvoorstel uw reactie betrekking heeft)
In de concept Jeugdwet en in de memorie van toelichting wordt nergens aandacht besteed aan de verantwoordelijkheid van gemeenten voor de zorg voor adoptiegezinnen en geadopteerden. Het betreft hier een relatief kleine maar kwetsbare doelgroep, waarvoor preventieve adoptiespecifieke zorg en opvoedingsondersteuning noodzakelijk is. Dit wordt ook bevestigd door de beleidsdoorlichting interlandelijke adoptie, die in 2011 en 2012 werd uitgevoerd onder leiding van het ministerie van Veiligheid en Justitie. In de Tweede Kamer was brede ondersteuning voor de noodzaak voor structurele adoptiespecifieke zorg in het Algemeen Overleg over adoptie van de commissie van Veiligheid en Justitie op 19 april 2012. Al eerder heeft ook de Inspecteur voor de Jeugdzorg in een brief aan de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie van 3 november 2011 hiervoor gepleit (zie bijlage).
Adoptiekinderen vertonen direct na aankomst vormen van overlevings- en onveilig hechtingsgedrag. Bovendien is er vaak sprake van verwaarlozing, ondervoeding en trauma’s. Het profiel van adoptiekinderen is de afgelopen jaren complexer geworden. De meeste kinderen zijn ouder dan twee jaar bij aankomst in Nederland, in meerderheid met een ‘special need’ (medische aandoening en/of een verhoogd risico). Uit onderzoek (Juffer, Van IJzendoorn 2006, Stern 2007) blijkt dat een problematische achtergrond een voorspeller is van gedragsproblemen bij adoptiekinderen. Vooral in de eerste jaren na aankomst kan er veel hersteld worden. Vroegtijdige adoptiespecifieke hulp werkt bewezen sterk preventief, versterkt de eigen kracht van adoptieouders en voorkomt verwijzing naar dure tweedelijnszorg.
De Stichting Adoptievoorzieningen pleit ervoor in de Jeugdwet een passage op te nemen waarin de verantwoordelijkheid van gemeenten voor de zorg voor adoptiegezinnen wordt opgenomen. Daarbij is een centrale verankering van die zorg noodzakelijk: het gaat om een kleine doelgroep – zo’n 400-500 gezinnen per jaar– willekeurig gespreid over heel Nederland. Het is ondoenlijk en niet efficiënt om van gemeenten te vragen die specifieke zorg op lokaal niveau te waarborgen. De Stichting Adoptievoorzieningen heeft deze expertise in huis en biedt die ondersteuning al jaren aan adoptiegezinnen door het hele land. Wij pleiten dan ook voor één landelijke voorziening waarin expertise en preventieve zorg is verankerd.