Help ons wetten en regels te verbeteren die mensen ernstig in de knel brengen

Reactie

Vraag1

Participatiewet en Wajong

Vraag2

Leden van de tweede kamer

Vraag3

Mensen die volgens de normen volledig arbeidsongeschikt zijn worden belazerd door medewerkers die voor het UWV werken. Degenen die in de Wajong zaten worden via dreigementen, leugens en onwetendheid aangepraat om mee te werken of hun Wajong kwijt te raken. Velen komen daardoor in de problemen en gaan medisch gezien er op achteruit. Iemand die net in staat is een uur per dag uit bed te komen is ineens in staat hele dagen te werken volgens UWV. Bezwaren, in beroep gaan etc. helpt niet, de rechter gaat klakkeloos af op wat het UWV zegt: rechteloos. Onder de noemer participeren in de Wajong is oud Wajongeren heel wat geld door de neus geboord: waar ze vroeger ca 350 euro bruto bij konden verdienen (ongeveer 35 uur per maand) is dit nu voor diezelfde uren een kwart van dat bedrag (87,50) waarbij nog belasting moet worden afgedragen over dat bedrag. Vervolgens gaat vanwege de hogere bruto verdiensten wel de zorgtoeslag en de huurtoeslag omlaag, reiskosten moeten vaak zelf betaald worden evenals werkkleding. Per saldo kost werken de Wajongere zoveel geld dat de meesten het niet kunnen gaan doen omdat ze dan niet rondkomen. Velen waarvan onterecht wordt gezegd dat ze misschien ooit nog wel arbeidsvermogen kunnen ontwikkelen (terwijl ze al hun hele leven ziek zijn) komen in de bijstand/participatiewet terecht. Daar worden ze gedwongen aan het werk gezet terwijl ze dat niet aankunnen. Ouders die dit zien gebeuren en willen helpen kunnen dat niet, dan word de bijstand ook nog gekort. Het is letterlijk schandalig dat het grootste gedeelte van de tweede kamer zich hier niet in wil verdiepen maar wel wetten ondersteund die grote bedragen beschikbaar stelt voor arbeidsdeskundigen, coaches, trajecten voor wajongeren, maar de wajongere zelf geen cent er op vooruit gaat.

Vraag4

Wajong/Participatiewet

Vraag5

Iemand die in zijn jeugd al chronisch ziek/gehandicapt/beperkt is, vervolgens arbeidsongeschikt is, heeft geen schijn van kans mee te draaien in deze maatschappij en een zelfstandig bestaan op te bouwen. Als je wat bij elkaar spaart om bijv. een huisje te kunnen huren en iets aan inrichting te kopen, krijgt je van de gemeente geen jaarlijkse bijdrage voor armoede bestrijding/compensatie minima. Als je niet spaart zit je in een kaal huis. Maar elk jaar gaat weer die 500 euro aan je voorbij. Iemand die zijn hele uitkering opmaakt krijgt het wel. Werken levert niets meer op, in tegendeel. Door leugens en wanbeleid belanden er veel in de bijstand, waar de volgende dwang begint: je moet werken voor de gemeente. Terwijl je arbeidsongeschikt bent. Eindeloze verdrietige verhalen, veel angst bij deze mensen. ANGST omdat er over hen heen gewalst wordt door een regering die alleen maar de rijken wil bevoordelen. Tevens is de jaarlijkse aanpassing van de hoogte van de uitkering een lachertje. Waar het in CAO's gaat om 2 - 5 % verhogingen van minimaal het minimum loon gaat het bij wajongeren om de inflatiecorrectie van ca. 1%. Dat is ca. 12,5 euro bruto, waar de prijzen met 7 % of hoger zijn gestegen. En Dan hebben we het over gemiddelde verhoging van een 'pakket' wat de meeste wajongeren al lang niet meer aan kunnen schaffen. De wekelijkse boodschappen van 30 euro kosten nu 45 euro of meer. 1% van te weinig is heel erg weinig in deze tijd.

Vraag6

Zo goed als alle wajongeren en heel veel chronisch zieken en gehandicapten in de participatiewet die daar onterecht inzitten.

Vraag7

Verander de wet Wajong ten goede. Iemand die een uurtje kan werken gun die de 10 euro bruto die hij/zij er mee verdient tot een bedrag van ca. 350 euro in de maand. Zodat zij in elk geval op een minimumloon uit kunnen komen als ze werken. Tevens jubileum uitkeringen/ eindejaars toeslagen niet inhouden op hun wajong. Ook deze mensen verdienen dat extraatje als ze werken. Juist deze mensen. Stop met mensen in de participatiewet/bijstand gooien als ze arbeidsongeschikt zijn, maar ooit misschien nog arbeidsvermogen kunnen krijgen. Over het algemeen gebeurd dit nooit. En als die optie er wel is geef dan de wajong voor een bepaald aantal jaren waarna opnieuw gekeken wordt of er wel of geen arbeidsvermogen is ontwikkeld in die jaren. Zo niet: wajong permanent, zo wel dan wajong met arbeidsvermogen toepassen. Zorg ervoor dat mensen met een minimum inkomen per definitie een langdurig minimum inkomen bijdrage van de gemeente krijgen elk jaar, ongeacht hun spaargeld. Een stuk eerlijker dan het geld niet geven als je al jaren alles opzij zet omdat je ook een keer op reis wil, ook een keer een computer wilt kopen etc.