Wet handhaving kraakverbod

Reactie

Vraag1

Na mijn scheiding in 2017 werd ik economisch dakloos. Ik kon nergens terecht en had geen sociaal vangnet. Als chronisch zieke vrouw had ik het de afgelopen 2 jaar niet overleefd op straat.
Ik ben zelf geen kraker, maar sinds die tijd woon ik wel gekraakt, omdat de krakers in Rotterdam Noord de enigen waren die mij hebben opgevangen.
Wij zijn een hechte gemeenschap en we zorgen voor elkaar en voor anderen. Wij zijn een kleine samenleving, waar niemand last van heeft. In onze straat is o.a. een fietsenwerkplaats die op vrijwilligers draait, een weggeefkast, af en toe een pop-up weggeefwinkel etc. De gehuurd wonende buren weten dat de krakers er al 18 jaar zijn en beseffen dat de kraakpanden een sociale functie hebben. Kraakpanden en vrijstaten moeten blijven bestaan, omdat het een cultuur is, net zoals de woonwagencultuur die niet mag verdwijnen.
In een tijd waarin de overheid speculanten en investeerders de vrije hand heeft gegeven, zijn er steeds meer economische daklozen die ergens moeten kunnen wonen. De overheid voorziet daar niet in en laat mensen in de kou staan. Er is een stuitend tekort aan sociale huurwoningen. Kan je geen huis kopen? Dan tel je eigenlijk niet mee in dit land. Deze nieuwe kraakwet kon niet op een ongepastere tijd komen. Kraakpanden, krakers en vrijstaten hebben we hard nodig om de samenleving in balans te houden nu de overheid zovelen van ons in de steek laat.