Wet stelsel kredietregistratie

Reactie

Vraag1

Bij het overwegen van een algemene positieve registratie van alle hypotheken, kunnen we verschillende aspecten in overweging nemen.

Aan de ene kant kan positieve registratie helpen bij het opbouwen van een completer beeld van de financiële situatie van een individu. Dit kan de beoordeling van kredietrisico's verbeteren en helpen bij het nemen van verantwoorde kredietbeslissingen. Ook kan het ervoor zorgen dat degenen die verantwoord lenen en hun schulden correct beheren, erkend worden voor hun goede gedrag, wat kan helpen bij het opbouwen van hun kredietwaardigheid.

Echter, aan de andere kant, het toevoegen van een positieve registratie van hypotheken zou de privacy van individuen kunnen schaden, aangezien het inhoudt dat meer informatie over hun financiële situatie wordt gedeeld. Daarnaast is er ook het risico dat positieve registratie van alle hypotheken het systeem complexer maakt en administratieve lasten verhoogt voor zowel kredietverstrekkers als de BKR.

Wat betreft de positieve registratie van hypotheken voor specifieke doelgroepen, bijvoorbeeld startersleningen gefinancierd door het Stimuleringsfonds Volkshuisvesting en energiebespaarhypotheken gefinancierd door het Nationaal Warmtefonds, moeten we voorzichtig zijn. Hoewel het specifiek registreren van deze leningen nuttig kan zijn voor het beoordelen van kredietrisico's, kan het ook onbedoelde gevolgen hebben. Het kan bijvoorbeeld leiden tot oneerlijke verschillen tussen deze doelgroepen en andere kredietnemers.

Bij het overwegen van dergelijke veranderingen moeten we altijd de belangen van alle betrokken partijen in balans houden: de kredietverstrekkers, de kredietnemers en de maatschappij als geheel. Het is belangrijk om grondig onderzoek te doen en te zorgen voor een zorgvuldige implementatie, zodat we een systeem creëren dat eerlijk, efficiënt en in lijn met onze waarden is.

Hoe het nu gesteld is lijkt het mij toepasselijk om aan te nemen dat de privacy van het individu niet buitenproportioneel geschonden wordt bij het registreren van positieve registraties. Hierbij moet echter wel rekening gehouden moeten worden met de al-bestaande hypotheken, immers lijkt het mij een grotere schending wanneer men deze registreren gaat omdat zowel verstrekker als nemer dit niet overeengekomen zijn bij het aangaan van het krediet.

Vraag2

Ik ben het volledig eens met het voorstel om de registratietermijn van alle schulden in het BKR te verkorten van vijf naar drie (of minder) jaar. Er zijn meerdere argumenten die deze verandering ondersteunen.

Een belangrijk argument betreft de privacy van de consument. Een BKR-registratie van vijf jaar betekent dat kredietverstrekkers voor een periode van vijf jaar inzicht hebben in iemands financiële situatie. Dit kan worden beschouwd als een inbreuk op de privacy, zeker gezien het feit dat iemands financiële situatie drastisch kan veranderen in deze periode. Naar mijn mening zou een positieve registratie na beëindiging nog veel sneller mogen verdwijnen.

Als voorbeeld, stel u eens voor wat er in vijf jaar kan gebeuren. Een individu kan een stabiele of betere baan hebben gevonden of zelfs een aanzienlijk bedrag hebben gespaard. Maar ondanks deze positieve veranderingen, kan hun kredietwaardigheid nog steeds negatief worden beïnvloed door een registratie van vijf jaar geleden.

Daarnaast, de huidige termijn van vijf jaar kan als buitensporig streng worden gezien. Het is een lange periode die mensen kan beperken in hun financiële vrijheid, zelfs na het aflossen van schulden. Dit kan onder andere de toegang tot de woningmarkt belemmeren en mogelijk verdere financiële groei beperken. Hoewel het erg belangrijk is om mensen, en de maatschappij zelf, te beschermen tegen wanbetaling is het niet realistisch om iemand vijf jaar te straffen voor veranderd gedrag, al helemaal niet als de originele schuld volledig is afgelost.

Het verkorten van de registratietermijn tot drie jaar zou een evenwichtiger aanpak zijn. Het zorgt ervoor dat degenen die financiële problemen hebben gehad, niet onnodig lang worden gestraft, terwijl het nog steeds een redelijk beeld geeft van het kredietrisico. Hierbij mag aangenomen worden dat ook drie jaar nog steeds een erg lange periode is.

Daarom beveel ik de minister sterk aan om dit voorstel zo snel mogelijk in wet om te zetten. Het biedt een meer evenwichtige en eerlijke benadering die rekening houdt met zowel de behoeften van kredietverstrekkers als het recht op privacy en financiële vooruitgang van de consument. Persoonlijk zou ik zelfs een kortere periode aanbevelen, namelijk 2-2.5 jaar.