Lokale aanpak Nationaal Isolatieprogramma

Reactie

Vraag1

Het voornemen is dat maximaal 20% van het budget per woning (gemiddeld € 1.500) beschikbaar is voor gerichte ondersteuning. Dat is dus gemiddeld circa € 300 per woning. Dat is veel te weinig. € 300 is ongeveer toereikend voor een technisch advies. De meeste eigenaren hebben zo’n advies nodig om in actie te komen, en zeker kwetsbare eigenaren hebben meer ondersteuning nodig. Er moet ruimte zijn voor intensieve communicatie en draagvlakontwikkeling. Veel meer financiële bewegingsvrijheid voor de gemeente is dus gewenst. Het opleggen van een maximum van 20% zal de uitvoering belemmeren, zal ten koste gaan van kwetsbare woningeigenaren die juist veel gerichte ondersteuning nodig hebben en is niet realistisch. Ons advies is om de gemeente zelf te laten bepalen wat wel en niet werkt.
Het voornemen is dat de gemeente maximaal 10% projectkosten mag rekenen. Dit is in onze ervaring echt te weinig.
U denkt aan ten minste 75% van de woningen die overgaan tot deelname. Dit is onrealistisch hoog. In onze zeer intensieve benadering van eigenaren komen we tot maximaal 50% conversie/deelname binnen 2 jaar met behulp van een aanzienlijke financiële stimuleringsimpuls. Wij geven voorkeur aan een praktijkconversienorm die mede afhankelijk is van de aard van de woonwijk (het is anders of je werkt in een woonwijk met veel mensen die de Nederlandse taal niet goed machtig zijn of in een plattelandsdorp met een goede sociale cohesie). Deze normen zouden dan informatief en niet normatief zijn. We moeten beseffen dat we bezig zijn om eigenaren te verleiden, er is geen sprake van dwang.
Het Programma Aardgasvrije Wijken heeft als kernleerpunt voor succes opgeleverd dat de wijkgerichte aanpak werkt. Inwoners nemen elkaar mee in een wijkproces en dit leidt tot hoge deelname- / conversiepercentages. Zoals de regeling nu lijkt te worden vormgegeven zouden er geen financiële middelen kunnen worden uitgetrokken om een wijkgerichte benadering mogelijk te maken. Dat vinden wij jammer.
De verantwoording via de SISA systematiek is weliswaar eenvoudig maar er worden veel indicatoren gevraagd. Dat leidt tot onzekerheid voor de gemeente over de vraag of de middelen wel behouden kunnen blijven. Ook leidt het verzamelen van veel gegevens tot een hoge administratieve last en dat lukt niet binnen 10% projectuitvoeringskosten. Ons pleidooi is om minder indicatoren te verzamelen in het kader van de SISA en meer focus te leggen op een goed verlopen proces.

Bijlage