Wijzigingswet meldkamers

Reactie

Vraag1

In het wetsvoorstel staat:
“Voor wie in een noodsituatie verkeert, is de meldkamer het eerste contact met de hulpdiensten. Voor hulpverleners is de meldkamer de plek vanwaar zij informatie ontvangen over een incident en waar zij om ondersteuning kunnen vragen. Het is dus van levensbelang dat de meldkamers optimaal functioneren”.

Helaas functioneert de meldkamer niet optimaal voor iedereen.
Er zijn mensen die stotteren die de ervaring hebben dat in een noodgeval hun telefonische oproep niet begrepen, of niet serieus werd genomen. Waardoor hulp niet kwam opdagen.
(Sommige stottertherapieën geven een zangerige spraak, waardoor een medewerker begrijpelijkerwijs kan denken dat een dronken persoon een grap uithaalt).

Of, zoals iemand die stottert haar 112-angst omschreef:
“Daar ben ik dus ook bang voor, of als je partner hartaanval krijgt dan is er met spoed een ambulance nodig. Vaak word bij mij de telefoon opgehangen, omdat ik de eerste woord al niet kan uitspreken! Erg lastig dus in gevallen als je een ambulance of brandweer zal moeten bellen ...“

Het is beangstigend als je er niet zeker van kunt zijn, of je in een noodsituatie op tijd hulp kunt inschakelen.

Conform het 'VN-verdrag voor de rechten van personen met een handicap' dat op 14 juli 2016 is geratificeerd, is toegankelijkheid de norm en ontoegankelijkheid een uitzondering. Dit missen wij in het wetsvoorstel.

Ons pleidooi is daarom: zorg dat voor álle mensen 112 optimaal toegankelijk is!

Vraag2

Meldkamer toegankelijk maken voor iedereen door ook andere contactmogelijkheden aan te bieden. Waarmee ook de meldkamer in de toekomst voldoet aan het 'VN-verdrag voor de rechten van personen met een handicap'.

Over hoe wij een alternatieve, spraakarme, benadering van de meldkamer voor ons zien, hebben wij ideeën. Daarover gaan wij graag met u in gesprek.

Vraag3

Voor mensen met een auditieve beperking is een oplossing gevonden in de vorm van SignCall. Helaas kunnen mensen die hevig stotteren geen gebruik maken van SignCall.

De groep die geen SignCall ter beschikking heeft en toch moeite heeft om 112 te bellen, is groter als je ook andere groepen mensen meerekent.

Bijvoorbeeld:
- mensen met afasie
- mensen die als gevolg van hersenletsel moeilijk spreken
- mensen die (na een operatie) geen stembanden hebben
- mensen die slechthorend zijn (maar niet in die mate dat zij SignCall gebruiken)
- mensen die de Nederlandse taal, of andere gangbare talen, onvoldoende machtig zijn. Bijvoorbeeld: buitenlandse arbeiders die tijdelijk in Nederland verblijven.

Het is van levensbelang dat 112 voor álle mensen toegankelijk is. Juist bij 112 kan toegankelijkheid net het verschil maken tussen leven of dood.

Over onze ideeën om 112 toegankelijk te maken voor iedereen, gaan wij graag met u in gesprek.

Bijlage