Wet minimumbeloning zelfstandigen en zelfstandigenverklaring
Reactie
Naam | Freeman media BV (Karen Romme) |
---|---|
Plaats | Tilburg |
Datum | 8 december 2019 |
Vraag1
Het doel van deze consultatie is tweeledig:1. Het informeren van de samenleving over de voorgestelde maatregelen;
2. Het verzamelen van reacties over de inhoud van het wetsvoorstel.
Beste beleidsmakers,
Het voorstel dat er nu ligt botst aan alle kanten met de overheidsactiviteiten van de afgelopen decennia om administratieve lasten te verminderen. Zonder dat het (grote) organisaties die wegen weten te vinden om het sociale stelsel te omzeilen echt aanpakt. Daarnaast is het discriminerend. Voor ondernemers met hogere opleidingen die hogere tarieven kunnen vragen, gaan immers andere regels gelden dan voor ondernemers met lagere opleidingen.
Mijn vraag aan u gaat over een ander aspect: Ooit leerde ik van een verantwoordelijke voor fraudeopsporing bij het UWV dat wetgeving zo in elkaar dient te zitten dat fraude zo moeilijk mogelijk is. Wat nu wordt voorgesteld maakt fraude zo makkelijk dat er een in de praktijk niet te handhaven wet ontstaat. Beoordeling van situaties gaat immers op basis van schriftelijke en administratieve afspraken tussen opdrachtgever en opdrachtnemer. Niet op basis van mondelinge afspraken.
Er is niets makkelijker dan een andere mondelinge afspraak tussen een werkgever (die zichzelf liever als opdrachtgever ziet) en een werknemer, die zichzelf liever als (schijn)zelfstandige ziet, dan hoe gedaan werk schriftelijk wordt geadministreerd. Opdrachtgever en opdrachtnemer die graag samen zaken willen doen kunnen heel simpel mondeling afspreken dat de helft van de gemaakte uren worden factureert tegen het dubbele tarief. Of mondeling afspreken dat de uren op papier een kwart minder zijn dan wat de gewerkte en het tarief een kwart meer. Of mondeling afspreken dat er een beperkt aantal uren tegen een hoger tarief dan gevraagd 'voor de klus staan’. En dat de ‘werknemer’ de tijd die het meer kost in eigen tijd moet doen.
Er zijn weinig opdrachtgevers en opdrachtnemers die volgens de letter van de nieuwe wet willen werken als een van hen de ander op deze optie wijst, om 'gedoe te voorkomen'.
Mijn vraag aan jullie is daarom: hoe denken jullie ooit te kunnen controleren of het tarief en de uren in een contract en op facturen ook daadwerkelijk het tarief en de gewerkte uren zijn, als zo makkelijk mondeling afwijkende (en de wet omzeilende) afspraken kunnen wordt gemaakt?
Met vriendelijke groet,
Karen Romme
(die denkt dat als jullie een te handhaven oplossing zoeken voor het probleem van schijnzelfstandigheid, die in een andere richting ligt)