Wet minimumbeloning zelfstandigen en zelfstandigenverklaring
Reactie
Naam | Wordwright Translations (M Wright) |
---|---|
Plaats | Eindhoven |
Datum | 5 december 2019 |
Vraag1
Het doel van deze consultatie is tweeledig:1. Het informeren van de samenleving over de voorgestelde maatregelen;
2. Het verzamelen van reacties over de inhoud van het wetsvoorstel.
Hoe dit wetsvoorstel geacht wordt te gaan werken, is mij een raadsel, geen enkele zelfstandige wordt er beter van.
Als een zelfstandige 40 uur werkt en alle administratie moet gaan bijhouden die op basis van dit wetsvoorstel verplicht wordt, gaat dit ten koste van het aantal factureerbare uren, dus de omzet gaat omlaag. Of wordt men geacht dan nog maar 20 uur extra in de week te gaan werken om de administratie af te handelen?
Daarnaast, meer specifiek voor mijn vak, vertalen.
Ten eerste werken wij gewoonlijk niet met een uurtarief, maar met een woordtarief. Voor ons is deze focus op uurtarieven dus niet logisch, handig of wenselijk.
Ten tweede verloopt bij mij (en de meeste van mijn collega’s) als volgt:
1) Een klant (vertaalbureau of directe klant) stuurt een e-mail met de vraag of ik iets wil vertalen. Dit zijn gewoonlijk bureaus met wie ik regelmatig werk en die dus weten wat mijn tarief is en op basis van het aantal woorden al kunnen uitrekenen wat de kosten voor het project zijn. Lees: er wordt geen offerte gemaakt, dat is immers niet nodig want beide partijen weten precies waar ze aan toe zijn,
2) Ik vertaal de aangeleverde tekst.
3) Ik stuur de klant een factuur. Meestal binnen de in het wetsvoorstel aangegeven tijd, maar soms geeft de klant (of ikzelf) er de voorkeur aan om gedurende een bepaalde periode de opdrachten op te sparen en in een verzamelfactuur te factureren.
De opgelegde administratieve druk zou mij er dus toe dwingen om mijn bedrijf te gaan runnen op een totaal andere manier dan nu het geval is, wat ten koste zou gaan van mijn factureerbare werkzaamheden en dus het door u zo belangrijk geachte uurtarief. Het wetsvoorstel dwingt alle ondernemers in een administratieve dwangbuis, een soort one-size-fits-allbeleid dat eigenlijk niemand past.
Van tafel dus met dit wetsvoorstel, er moet iets beters te verzinnen zijn.