Wet minimumbeloning zelfstandigen en zelfstandigenverklaring

Reactie

Vraag1

“Als huisarts ben ik tegen een verplichte offerte. Dit brengt mij extra administratieve last die ten koste zal gaan van de tijd die ik heb voor patiëntenzorg. Het spreekt voor zich dat het doel van deze wet, namelijk het beschermen van het minimuminkomen, niet van toepassing is voor waarnemend huisartsen. Deze wet dient daarmee geen enkel doel. Deze wet staat juist haaks op het initiatief om de zorg te ontregelen.
De vier belangrijke punten van de Wet minimumtarief zelfstandigen en zelfstandigenverklaring (onbedoelde concurrentie; het risico op onderverzekering; te weinig bescherming aan de onderkant van de arbeidsmarkt; onduidelijkheid over rechten en plichten) gelden niet voor waarnemend huisartsen. Zij bevinden zich niet aan de onderkant van de arbeidsmarkt en zijn allen verzekerd. Deelname aan het pensioenfonds (SPH) is zelfs verplicht voor alle huisartsen.
Als huisarts ben ik tegen de wet op de Zelfstandigenverklaring. Het dwingt de waarnemend huisarts om het uurtarief te verhogen om de administratieve rompslomp te beperken en om minder risico te lopen of loonheffingen. Dit is niet wenselijk. Er gaat in Nederland reeds structureel te weinig geld naar de eerste lijn. Als wij als waarnemend huisarts noodgedwongen ons uurtarief moeten verhogen verzwaart dit de lasten voor de praktijkhouders.
Daarnaast onderscheidt de arbeidsrelatie van de waarnemend huisarts zich op verschillende manieren. Opdrachtgevers en zzp'ers zijn samen verantwoordelijk voor de arbeidsrelatie die zij met elkaar aangaan. Zij moeten ervoor zorgen dat er duidelijkheid is over hun arbeidsrelatie. Voor waarnemend huisartsen is dit heel duidelijk. Zo stuurt een waarnemend huisarts anders medewerkers aan (doktersassistente), dit is ook vastgelegd in de Wkkgz.
Daarnaast werkt een waarnemend huisarts vaak meerdere jaren op verschillende praktijken omdat dit de continuïteit van de zorg ten goede komt. Praktijkhoudende huisartsen en patiënten hebben behoefte aan een dokter die continuïteit kan bieden en zowel de organisatie als de patiëntenpopulatie kent. De waarnemend huisarts valt in gedurende de vakantieperiodes, griepepidemie, zwangerschapsverlof, ziekte etc. Kortom, werken in de zorg vraagt om maatwerk als het gaat om de beoordeling van de arbeidsrelatie. De eerstelijnsgeneeskunde kan niet functioneren zonder zelfstandige huisartsen.
Laat de waarnemend huisartsen een uitzondering zijn op deze wet.”