Rijkswet op het Nederlanderschap

Reactie

Vraag1

De maatschappelijke participatie van inwoners van Nederland is niet gebaat bij het gelijkstellen aan het hebben van de Nederlandse nationaliteit. Er zou gekeken moeten worden naar daadwerkelijke burgerbetrokkenheid zoals werk- en studieactiviteiten, vrijwilligerswerk, buurtbetrokkenheid en dergelijke. Participatie is een vorm van activiteit, niet een juridische formaliteit.

De redenen om bewust meerdere nationaliteiten te willen, reiken veel verder dan landstrouw. Te denken valt bijvoorbeeld aan zorg willen dragen voor ouders van echtparen van wie de partners in het buitenland zijn opgegroeid - een maatregel die het land in kwestie zeker geld zal besparen, maar waarvoor de noodzaak om snel van het ene naar het andere land te emigreren duidelijk mag zijn. Juist diegenen die bewust kiezen voor het aanhouden of verkrijgen van een dubbele nationaliteit, zullen toch al geneigd zijn te participeren in de maatschappij waarin zij zich op dat moment bevinden.

Daarnaast is het verscherpen van de naturalisatie-eis feitelijk symboolpolitiek - zij die toch al niet met het Nederlanderschap identificeren zullen zich emotioneel niet anders opstellen als zij gedwongen worden een nationaliteit op te geven. Zij zullen eerder rancuneus blijven t.o.v. de Nederlandse overheid die een rigoreus alles-of-niets-beleid wil aanhangen.

Het Nederlanderschap zou juist een open en uitnodigend karakter moeten hebben. Zij die bereid zijn te participeren, hun deel in de maatschappij op zich te nemen en deel te nemen aan de politieke processen en de besluitvorming in Nederland, zouden er aanspraak op moeten kunnen maken. Zij die passief willen profiteren, zijn toch al niet geneigd om het reeds ingewikkelde naturalisatieproces te doorlopen.