Verlenging naturalisatietermijnen

Reactie

Vraag1

Het verdubbelen van de termijn kan een stigmatiserend effect hebben op mensen die al jarenlang in Nederland verblijven. Zij kunnen zich hierdoor ongewenst voelen, wat juist leidt tot vervreemding van de samenleving in plaats van tot meer binding. Terwijl zij zich inzetten voor integratie, ontstaat het signaal dat zij niet volledig welkom zijn. Burgerschap versterkt daarentegen juist de binding met Nederland, vergemakkelijkt de arbeidsdeelname en stimuleert maatschappelijke betrokkenheid. Als het doel integratie is, dan is een redelijke termijn voor het verkrijgen van burgerschap essentieel.
In de Memorie van Toelichting wordt erkend dat zolang iemand geen Nederlander is, die persoon niet volledig kan deelnemen aan de samenleving (geen stemrecht, geen publieke functies). Het verlengen van de termijn werkt dus contraproductief. Daarbij schuift Nederland met tien jaar naar de maximale grens die het Europees Verdrag inzake Nationaliteit toestaat. Een eerdere poging om de termijn slechts naar zeven jaar te verhogen is in 2017 al door de Eerste Kamer verworpen. Het is daarom de vraag of deze stap proportioneel is.
Het wetsvoorstel bevat wel een eerbiedigende werking, maar dit is zeer beperkt: alleen lopende aanvragen vallen nog onder de oude regeling. Personen die al inburgeringsinspanningen hebben geleverd maar net nog geen aanvraag hebben ingediend, worden ineens met vijf jaar extra wachttijd geconfronteerd. Dit ondermijnt het vertrouwen in de overheid en ontmoedigt integratie.
Voorstellen:
Ruimere overgangsregeling (grandfather rights):
Laat de huidige voorwaarden gelden voor iedereen die bij de inwerkingtreding al legaal verblijf heeft en het inburgeringsexamen heeft gehaald, of dit binnen één jaar na inwerkingtreding behaalt. Op die manier worden integratie-inspanningen erkend en beloond.
Belonen van succesvolle integratie:
Het behalen van het inburgeringsexamen is het officiële bewijs van integratie. In plaats van strengere termijnen, zou dit juist een reden moeten zijn om naturalisatie sneller of op zijn minst onder de oude voorwaarden mogelijk te maken. Dit laat zien dat inzet loont.
Het wetsvoorstel in huidige vorm draagt niet bij aan integratie, maar vergroot juist de afstand tussen nieuwkomers en de samenleving. Door een ruimhartiger overgangsregeling en door integratie-inspanningen te belonen in plaats van te ontmoedigen, kan Nederland een evenwichtiger en rechtvaardiger beleid voeren dat daadwerkelijk bijdraagt aan maatschappelijke cohesie.