Verlenging naturalisatietermijnen

Reactie

Vraag1

Overwegingen bij mijn stem tegen het wetsvoorstel tot verlenging van de naturalisatietermijn van 5 naar 10 jaar

Vertraging van sociale integratie
Hoe langer de termijn, hoe langer mensen in een “wachtstand” blijven. Ze wonen, werken, betalen belasting, maar hebben geen gelijke rechten. Dit belemmert integratie: zonder politieke en burgerrechten voelen mensen zich niet volledig onderdeel van de samenleving.
Onderzoek toont dat snelle toegang tot burgerschap integratie versnelt. Wie weet dat hij binnen 5 jaar burger kan worden, investeert actiever in taal, opleiding en sociale relaties.

Beperking van democratische rechten
Zolang mensen geen staatsburgers zijn, hebben ze geen stemrecht bij landelijke verkiezingen en geen inspraak in besluiten die hun dagelijks leven beïnvloeden.
Zo ontstaat een langdurige groep inwoners zonder toegang tot democratische processen. Dit ondermijnt vertrouwen in het systeem en versterkt uitsluiting.

Economische gevolgen
Een langere termijn betekent dat duizenden hun verblijfsvergunning opnieuw moeten verlengen, met kosten voor gezinnen én extra druk op de IND.
Minder naturalisaties leiden ook tot minder economische bijdrage: burgers investeren eerder in huisvesting, ondernemerschap en scholing dan mensen met een tijdelijke status.

Tegenstrijdig met Europese praktijk
In de meeste EU-landen ligt de termijn tussen 5 en 8 jaar.
Duitsland, Frankrijk, België — 5 jaar.
Met 10 jaar zou Nederland één van de strengste landen zijn, wat het imago van een open en rechtvaardig land schaadt.

Risico op herhaling van mislukking in het parlement
In 2017 wees de Eerste Kamer een voorstel af om de termijn te verlengen van 5 naar 7 jaar.
Dat duidt op brede twijfels over proportionaliteit en effectiviteit. Een nieuwe poging met 10 jaar zal waarschijnlijk nog meer kritiek uitlokken, ook vanuit juridische en mensenrechtelijke hoek.

Oneerlijkheid tegenover goed geïntegreerde inwoners
Mensen die de facto al als Nederlanders leven — taal, werk, belasting, kinderen op school — worden kunstmatig nog eens 5 jaar uitgesloten.
Paradoxaal: de overheid eist integratie, maar belemmert de formele bekroning via burgerschap.