Verlenging naturalisatietermijnen

Reactie

Vraag1

Het kabinetsvoorstel om de minimale verblijfsduur voor naturalisatie te verhogen van vijf naar tien jaar roept grote zorgen op. Hoewel het plan mogelijk bedoeld is om de kwaliteit van integratie te verbeteren, zal het in de praktijk leiden tot een tragere integratie, verminderde motivatie en aanzienlijke sociale, economische en administratieve problemen.

Een langere verblijfsduur kan migranten meer tijd geven om de taal en cultuur beter te leren kennen, wat de kwaliteit van integratie mogelijk verhoogt. Toch verlaagt het de snelheid van integratie aanzienlijk. De beloning voor inzet en participatie – het Nederlanderschap – komt te ver in de toekomst te liggen. Hierdoor verliezen migranten hun directe motivatie om zich actief in te zetten voor de samenleving, wat het gevoel van verbondenheid en acceptatie schaadt.

Daarnaast creëert dit voorstel een structurele ongelijkheid. Duizenden migranten zullen jarenlang in een soort juridisch tussengebied blijven: zij wonen, werken en betalen belasting, maar krijgen pas na een decennium volwaardige burgerrechten. Dit ondermijnt sociale cohesie en kan leiden tot een gevoel van permanente onzekerheid en uitsluiting.

Economisch gezien is dit beleid eveneens ongunstig. In een tijd waarin Nederland te maken heeft met een tekort aan hoogopgeleide arbeidskrachten, kan een langere wachttijd talenten ontmoedigen om zich hier te vestigen. Landen met snellere en eerlijkere naturalisatieprocedures worden daardoor aantrekkelijker.

Ook administratief zijn er serieuze risico’s. Door de verlenging van de termijn zal het aantal naturalisatieaanvragen in de eerste jaren sterk afnemen, wat leidt tot overcapaciteit bij de IND en onnodige loonkosten. Na circa vijf jaar ontstaat echter een plotselinge toestroom van aanvragen, waardoor de IND te maken krijgt met personeelstekorten, vertragingen en oplopende werkdruk. Deze onbalans maakt het systeem inefficiënt en duur.

In plaats van de verblijfsduur te verdubbelen, zou de overheid beter kunnen investeren in kwalitatieve integratiecriteria, zoals een hoger taalniveau (B1 of B2), vrijwilligerswerk of stabiele arbeidservaring. Zulke maatregelen versterken de integratie zonder de motivatie van migranten te verzwakken en zonder onnodige administratieve lasten te creëren.