Verlenging naturalisatietermijnen

Reactie

Vraag1

According to Parkinson’s Law, “work expands to fill the time available for its completion.” In other words, when more time is provided for a task, people tend to take longer to complete it — even if that additional time is not strictly necessary.

Extending the naturalisation period from 5 to 10 years, with the aim of improving language skills and integration, may unintentionally lead to this effect. Rather than resulting in stronger integration outcomes, the extended timeframe could simply slow down the process because more time is available.

A potentially more effective approach might be to focus on enhancing the quality and accessibility of integration support — such as language education, social participation initiatives, and mentoring — so that newcomers are encouraged and enabled to integrate more deeply within the existing timeframe. This could achieve the intended objectives without prolonging the path to citizenship.


Volgens de Wet van Parkinson “breidt werk zich uit tot de tijd die ervoor beschikbaar is.” Met andere woorden: hoe meer tijd men krijgt om een taak te volbrengen, hoe langer men er vaak over doet — zelfs als die extra tijd niet strikt noodzakelijk is.

Het verlengen van de naturalisatietermijn van 5 naar 10 jaar, met als doel een betere taalverwerving en integratie te bevorderen, kan onbedoeld dit effect veroorzaken. In plaats van tot sterkere integratieresultaten te leiden, kan de langere termijn er juist toe leiden dat het proces trager verloopt, eenvoudigweg omdat er meer tijd beschikbaar is.

Een mogelijk effectievere aanpak zou kunnen zijn om te investeren in de kwaliteit en toegankelijkheid van integratieondersteuning — zoals taalonderwijs, participatieprogramma’s en mentorschap — zodat nieuwkomers gestimuleerd en in staat gesteld worden om zich binnen de huidige termijn beter te integreren. Op die manier kunnen de beoogde doelstellingen worden bereikt zonder het traject naar het staatsburgerschap onnodig te verlengen.