Verlenging naturalisatietermijnen

Reactie

Vraag1

Bezwaar tegen Verlenging Nederlandse Naturalisatieperiode:

Het plan om de minimale verblijfsduur voor naturalisatie te verdubbelen van vijf naar tien jaar is contraproductief en miskent de demografische en economische realiteit van Nederland.

De Demografische Crisis:

Nederland vergrijst snel, met een mediane leeftijd van 41,5 jaar en een vruchtbaarheidscijfer onder het vervangingsniveau van 2,1. In 2005 kende Nederland de laagste absolute bevolkingsgroei sinds 1900. Deze ontwikkeling bedreigt onze gezondheidszorg en sociale zekerheid fundamenteel.

De wiskunde is simpel: minder werkenden moeten steeds meer gepensioneerden ondersteunen. Ons pensioenstelsel, gezondheidszorg en sociale voorzieningen vereisen een gezonde verhouding tussen werkenden en uitkeringsgerechtigden. Door naturalisatie te bemoeilijken, verzwakken we actief de belastingbasis die deze systemen draagt. Het resultaat: lagere uitkeringen, verhoogde pensioenleeftijden, of beide.

De Taaleis: Een Betere Aanpak:

De regering kiest de verkeerde weg. De verhoging van de taaleis naar B1-niveau is wél de juiste aanpak. Taalvaardigheid meet integratie veel betekenisvoller dan willekeurige wachtperiodes. Iemand die B1-Nederlands beheerst, burgerlijke waarden begrijpt en economisch bijdraagt, is geïntegreerd—of dat nu drie of zeven jaar duurt.

Hogere taal- en integratie-eisen waarborgen kwaliteit zonder economische en maatschappelijke bijdragen onnodig uit te stellen.

Het Duitse Voorbeeld:

Het contrast met Duitsland is treffend. Duitsland verlaagde in 2024 de naturalisatieperiode van acht naar vijf jaar (drie jaar in uitzonderlijke gevallen) en staat nu dubbele nationaliteit toe. Duitsland kiest ervoor om bijdragers sneller te verwelkomen ondanks vergelijkbare demografische uitdagingen.

Nederland beweegt de tegenovergestelde kant op: verlenging naar tien jaar terwijl onze buren verkorten naar vijf. Deze beleidsdivergentie maakt Nederland minder concurrerend in het aantrekken van geschoolde, geïntegreerde inwoners die we hard nodig hebben.

Conclusie

Tien jaar wachten is economisch onverantwoord. We hebben jonge, werkende belastingbetalers nodig—geen bureaucratische barrières. Verhoogde taal- en integratie-eisen zijn verstandig; verlengde wachtperiodes lossen niets op en bedreigen de duurzaamheid van onze sociale systemen.